Τα μικρά πράγματα

Μυστική Προσευχή

θα διαβάσω το κεφάλαιο 9 από τις Πράξεις των Αποστόλων.

Το να μιλάμε για παλιές υποθέσεις δεν είναι τόσο ενδιαφέρον. Ο γέρος δεν μιλάει για νέα πράγματα, παρά μόνον για εκείνα που έχει ζήσει. Αυτός διηγείται για το παρελθόν, πώς ήταν σαν νέος. Τα κηρύγματα αναφέρουν πώς ήταν η εκκλησία κάποτε. Ας αφήσουμε επί μέρους τι ήταν κάποτε. Αυτό είναι για έναν καιρό. Τι πρέπει να γίνει σήμερα; Το ότι κάποτε ο Απόστολος Παύλος υπέφερε, ή κάποτε πήγε στη Δαμασκό και καταδίωξε τους τότε χριστιανούς, αυτό σήμερα δεν μας ενδιαφέρει. Ποίοι είναι αυτοί οι χριστιανοί; Βασικό είναι πως πρέπει να καταλαβαίνουμε τον Θείο νόμο και τις εντολές του. Η εντολή "ου φονεύσεις" αφορά όχι μόνο τον φυσικό, αλλά και τον ψυχικό και τον πνευματικό κόσμο. Μπορείς να σκοτώσεις το σώμα του ανθρώπου, όμως μπορεί να σκοτώσεις κι ένα όμορφο συναίσθημα μέσα του, ή μία καλή σκέψη.

Όλοι πρέπει να μαθαίνετε. Μ' αυτή τη γνώση που έχετε, δεν μπορείτε να πάτε μακριά. Τι θα καταφέρει ο ζωγράφος αν σταματήσει στην πρώτη του ζωγραφιά; Με μία ζωγραφιά τίποτε δεν μπορεί να καταφέρει. Η ζωή πρέπει να εξελίσσεται. Εάν νομίζετε ότι η γνώση, την οποία έχετε αποκτήσει σαν παιδιά, είναι αρκετή, πέφτετε έξω. Έχει ειπωθεί πράγματι ότι, εάν δεν γίνετε σαν παιδιά, δεν θα μπείτε στο Θείο βασίλειο, όμως τι εννοείται υπό τον όρο "παιδιά"; Παιδιά υπάρχουν στον φυσικό κόσμο, παιδιά υπάρχουν και στο ψυχικό, αλλά και στον Θείο κόσμο. Επομένως, όταν γίνεται αναφορά παιδιά, τούτο σημαίνει τα Θεία παιδιά. Εάν δεν γίνετε Θείο παιδί, δεν μπορείτε να μπείτε στο Θείο βασίλειο. Στο εδάφιο δεν γίνεται λόγος για φυσικά παιδιά, επειδή αυτά συνεχώς αλλάζουν. Μέρα με τη μέρα το παιδί αλλάζει, γίνεται ηλικιωμένος, γέρος. Μόνον αυτός λεει στον εαυτό του: εγώ δεν είμαι παιδί!

Λεω, όπως διαφέρουν τα φυσικά παιδιά από τα πνευματικά, έτσι διαφέρουν οι τάσεις του ανθρώπου στον φυσικό και τον ψυχικό κόσμο. Στον ψυχικό κόσμο, ο άνθρωπος γεννιέται γέρος και, όσο περισσότερο ζει, τόσο περισσότερο γίνεται νέος. Κι αντίθετα, στον φυσικό κόσμο ο άνθρωπος γεννιέται νέος, παιδί, και σταδιακά γερνάει. Στον πνευματικό κόσμο, ο άνθρωπος γεννιέται μορφωμένος, με πολλές γνώσεις, όμως σταδιακά απελευθερώνεται απ' αυτές, μέχρι να μείνει με την ουσιαστική γνώση. - Γιατί συμβαίνει αυτό; - Γιατί αυτός έρχεται από τον φυσικό κόσμο, επομένως με πολλές γνώσεις, με πολύ πλούτο. Στον πνευματικό κόσμο, δεν μπορεί να μείνει με τέτοια γνώση και πλούτο, με τόσο μεγάλο φορτίο. Να γιατί ελευθερώνεται σταδιακά από το βάρος του, ενώ γίνεται πιο νέος και διατηρεί μέσα του μόνο την ουσιαστική γνώση. Εάν δεν απελευθερωθεί, δεν γίνει σαν παιδί, δεν μπορεί να καταλάβει τους νόμους του πνευματικού κόσμου.

"Ου φονεύσεις!". - Ποτέ μην αποκαρδιώνεις τον άνθρωπο. Μην πεις ότι ο δρόμος που προχωράει, δεν είναι γι' αυτόν. Μην του λες ότι ποτέ δεν θα βρει τον Θεό. Αυτό είναι φόνος, για τον οποίο θα σε δικάσουν. Μην λες ότι δεν θα γίνει ποτέ άνθρωπος. Πόσα τέτοια αδικήματα έχετε κάνει! Δεν είσαι εσύ ο αυτουργός, για να ξέρεις ποιος θα γίνει άνθρωπος και ποιος δεν θα γίνει. Ο Θεός έχει δημιουργήσει όλους τους ανθρώπους για να γίνουν πραγματικοί άνθρωποι. Όποιον δεν μπορεί να γίνει άνθρωπος, ο Θεός δεν τον δίνει στην κυκλοφορία. Κι εσείς, οι οποίοι βρίσκεστε στην κυκλοφορία, θα γίνεται πραγματικοί άνθρωποι. Λες σε κάποιον: Αυτό το δοχείο δεν αξίζει τίποτε. - Μην μιλάς έτσι, δεν έχεις δικαίωμα να λες ότι αυτός ή άλλος είναι εγκληματίας. Προσβάλεις τον Κύριο, λέγοντας ότι δεν τον έχει κάνει καλά. Βρίζεις τον Κύριο, κηλιδώνεις το όνομα του. - Γιατί ένας δεδομένος άνθρωπος είναι εγκληματίας; -Θα εξηγήσω. Ένας αγγειοπλάστης έκανε μερικά αγγεία από άσπρη καθαρή πορσελάνη. Εσύ παίρνεις ένα αγγείο και βάζεις σ' αυτό μέσα ούρα. Λες: Αυτό το αγγείο είναι ακάθαρτο. Ποιος είναι υπαίτιος γι' αυτό; Ο αγγειοπλάστης ή αυτός που έβαλε ούρα μέσα στο δοχείο; Επομένως ο αμαρτωλός είναι ένοχος για τις αδικίες του τόσο, που έγινε δοχείο της αμαρτίας. -Ποιος έβαλε την αμαρτία σ' αυτό το αγγείο; - Κάποια προχωρημένη ύπαρξη. Και το πτυελοδοχείο ήταν καθαρό, όμως μετά έχασε την καθαρότητα του. Όποιος περάσει δίπλα του, φτύνει μέσα. Εάν δεν υπήρχε πτυελοδοχείο, θα φτύνατε; Είναι νόμος: Δεν έχεις δικαίωμα να φτύνεις και να φυσάς την μύτη σου στη γη. Αυτή είναι η μητέρα σου και θα την διατηρείς καθαρή. Δεν έχεις δικαίωμα να κλωτσάς και να χτυπάς την γη.

Οι σύγχρονοι χριστιανοί έχουν συνηθισμένες απόψεις. Αυτοί μόνον απαγγέλλουν τι είπε ο Χριστός, αλλά παραμελούν τα μικρά πράγματα. Για παράδειγμα, δεν επιτρέπεται να φτύνεις την γη. Θα στρέφεσαι με σεβασμό προς την μαύρη γη. Ο συνηθισμένος άνθρωπος δεν σέβεται την γη, όμως αυτό δεν είναι σωστό. Εσύ έχεις γίνει απ' αυτή την γη. Εάν την μολύνεις, μολύνεις τον εαυτό σου. Μια καινούργια αντίληψη είναι αναγκαία για όλους. Ξέρετε ότι ο Θεός είναι παντού. Εάν δεν είναι έτσι, φτύνετε όπου θέλετε και όσο θέλετε. Εσύ προχωράς και φτύνεις δίπλα σου. Ξέρεις, ότι φτύνεις τον άγγελο σου, ο οποίος βαδίζει δίπλα σου; Προχωράς και δεν ξέρεις ότι ένας άγιος σε συνοδεύει. Καθαρίζεις την μύτη σου πάνω του. - Είναι αλήθεια αυτό; - Αλήθεια είναι, φυσικά. Εμένα, που περνάω για Διδάσκαλος, συχνά με προειδοποιούν να μην φτύνω. Μου λένε: πρόσεχε! Θέλω να πω κάτι και πάλι μου λένε: πρόσεχε, δεν λέγεται έτσι. Εμείς φοβόμαστε από πράγματα, τα οποία δεν υπάρχουν, αλλά από τα πραγματικά πράγματα δεν τα φοβόμαστε. Το ότι έφτυσες κάπου, ούτε που το σκέφτηκες. Εάν δεν φτύνατε την γη, θα γινόσασταν άνθρωποι. Δεν λεω ότι τίποτε δεν θα γίνει από σας, ότι τίποτε δεν θα γίνετε. Όποιος φυσά την μύτη του κατά γης και φτύσει την γη, θα πληρώσει με το κεφάλι του. Για κάθε σάλιο θα τον τιμωρήσουν.

Ένας φίλος μας διηγιόταν τα εξής: Περπατούσα σ' έναν δρόμο της Σόφιας και έφτυσα κατά γης. Αμέσως με πιάνει ο χωροφύλακας και μου λεει: Υπάρχει νόμος που απαγορεύει το φτύσιμο στη γη. Θα πληρώσετε πέντε λέβα πρόστιμο. - Τώρα έβαλαν αυτό τον νόμο σε λειτουργία στην Βουλγαρία, ενώ στο εξωτερικό από πάντα εφαρμοζόταν. Ένας βούλγαρος ήταν στην Γερμανία. Κάποτε, καθώς κατέβαινε από το τραμ, έριξε το εισιτήριο του στον δρόμο. Ξαφνικά τον πλησίασ' ένας αστυνομικός και του είπε: Κύριε, είστε ξένος. Θα γνωρίζετε ότι δεν επιτρέπεται να ρίχνουμε χαρτάκια ή αντικείμενα στο δρόμο. Εδώ περνάνε χιλιάδες άνθρωποι και, εάν ο καθένας ρίχνει από κάτι, οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να περνούν. Σε πολλά μέρη έχουν τοποθετηθεί κουτιά, εκεί ρίχνετε τα άχρηστα αντικείμενα. Εσείς ρίχνετε το εισιτήριο σας όπου θέλετε. - Δεν είμαι ελεύθερος να φτύνω όπου θέλω; Δεν είμαι ελεύθερος να ρίχνω χαρτιά όπου θέλω; - Αυτό δεν είναι ελευθερία. Θα είσαι ελεύθερος εάν δεν φτύνεις, εάν δεν ρίχνεις χαρτάκια στους δρόμους. Είμαι ελεύθερος, για παράδειγμα, να κόψω την Βίβλο σε μικρά κομματάκια; Εάν την κόψω, δεν θα μπορώ να την διαβάσω. Είμαι ελεύθερος όσο το βιβλίο είναι ολόκληρο και μπορώ να το διαβάσω.

Λεω: Είναι καιρός τώρα να μιλήσουμε και για τέτοιες μικρές δουλειές; - Καλά, τότε να μιλήσουμε για τις μεγάλες δουλείες. - Ποιες είναι οι μεγάλες δουλειές; - Να τελειώσεις τέσσερα πανεπιστήμια, να ξέρεις δέκα γλώσσες, να γίνεις μεγάλος μουσικός ή ζωγράφος - αυτές είναι μεγάλες υποθέσεις. Τι θα ζωγραφίζεις σαν ζωγράφος; Εάν ζωγραφίσεις έναν άνθρωπο που φτύνει στη γη, ή που κλέβει, κάνεις έγκλημα. Εάν ζωγραφίσεις έναν λύκο, ο οποίος πνίγει ένα πρόβατο, ή έναν άνθρωπο, ο οποίος σφάζει έναν ταύρο, κάνεις έγκλημα. Λες: Ας δουν οι άνθρωποι τι γίνεται στον κόσμο. - Το να δείχνεις τον κόσμο του εγκλήματος, δεν είναι επιστήμη. Δείξε στους ανθρώπους τον δρόμο του καλού. Υπάρχουν γραπτοί νόμοι, υπάρχουν κι άγραφοι. Και οι άγραφοι νόμοι πρέπει να φυλάσσονται. Κάθε άνθρωπος έχει από έναν άγραφο νόμο. Πρέπει να απελευθερωθούμε από τους νόμους του εγκλήματος. Τώρα, εάν δεν υπάρχει γραπτός νόμος για κάτι, κανένας δεν σας δικάζει. Μέχρι τώρα δεν υπήρχε νόμος για το φτύσιμο. Όμως στη Σόφια βάζουν πρόστιμο σε κάθε έναν που φτύνει στην γη. Όταν μπαίνετε στον πνευματικό κόσμο και κάνετε το παραμικρό λάθος, θα σας σταματήσουν απ' τα σύνορα κιόλας. Θα σας πουν: Είστε ξένος, θα σας επιστρέψουμε στην γη. Εάν μπείτε σ' αυτόν τον κόσμο και κάνετε τόσα λάθη σε κάθε βήμα, δεν κάνετε για εκεί. - Δεν είναι βασικό εάν το πιστεύετε. Εγώ βλέπω ολόκληρο το πλήθος των ανθρώπων, που προχωράνε προς τα πίσω - δεν τους δέχονται στον πνευματικό κόσμο. Αυτοί διατηρούν την εικόνα των συνόρων. Τους επιτρέπουν μόνον να κοιτάνε προς τα 'κει. Ο Θεϊκός κόσμος ανοίγει γι' αυτούς μόνο για κάποιες στιγμές - να δουν μόνο μία εικόνα από 'κει - κι αμέσως κλείνει. Σαν επιστρέψουν στην γη, τους ρωτάνε: Τι έχει στον άλλον κόσμο; - Εκεί, τα πράγματα φαίνονται μέσα από κάγκελα. Κάποιος πήγε στην Ιερουσαλήμ. Το^' ρώτησαν: Τι είδε εκεί; - Μέσα από κάποια κάγκελα κοίταγα, δεν είδα πολλά πράγματα. Και μέχρι σήμερα αρκετοί άνθρωποι κοιτάνε την ζωή μέσα από κάγκελα, αλλά αυτό δεν είναι ζωή.

Γιατί δεν έχουμε επιτυχία στην ζωή μας; - Γιατί όλοι είστε μεγάλοι κριτικοί. Μόνο εκείνος που έχει γνώσεις μπορεί να κριτικάρει. Εάν δεν μπορείς να κάνεις μία δουλειά, πιο καλά μην την κριτικάρεις. Είσαι ζωγράφος. Βλέπεις ένα πορτρέτο και λες ότι η γραμμή των φρυδιών δεν είναι όμορφη. Πώς πρέπει να είναι; Διόρθωσε την! - Δεν μπορώ να την διορθώσω. Αφού δεν μπορείς, μην κριτικάρεις! Πολλές γυναίκες φτιάχνουν τα φρύδια τους, χωρίς να είναι ζωγράφοι. Σαν ζωγράφος, εγώ μπορώ να πω πώς πρέπει να είναι τα φρύδια. Και τα χείλη πολλών ανθρώπων δεν είναι τέτοια όπως τα έκανε ο Θεός. Εγώ έχω αυθεντικό ένστικτο. Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο. Αυτό που είναι ο τωρινός άνθρωπος, σε σύγκριση με εκείνον που δημιουργήθηκε κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού, είναι γελοιογραφία. Και η μύτη του τωρινού ανθρώπου δεν είναι όπως πρέπει. Κάποια μύτη είναι σηκωμένη προς τα πάνω, άλλη κρέμεται προς τα κάτω. Κάποιοι σκάβουν με την μύτη τους όπως τα γουρούνια σκάβουν την γη. Υπάρχουν μύτες οι οποίες εκφράζουν περιέργεια. Τέτοιος είναι ο χαρακτήρας και του γουρουνιού. Ένας τέτοιος άνθρωπος ακούει από εδώ, ακούει από 'κει, σκάβει. Αυτό δεν είναι απαραίτητο. Δύο αλήτες μιλάνε μεταξύ τους. Τι νέο θ' ακούσεις από την συζήτηση τους; Πώς ψαχούλεψαν τις τσέπες των ανθρώπων και τι πήραν. Όσο και να τους ακούς, τίποτε νέο δεν θα μάθεις απ' αυτούς. Και μέσα στον άνθρωπο υπάρχουν τέτοιοι αλήτες. Εάν έρθει κάποιος και σου πει: Τι σκέφτεσαι γι' αυτούς τους ανθρώπους; Μέχρι πότε θα πλανιέσαι; Το να ανακατεύεσαι στην ζωή των ανθρώπων, είναι πλανερό. Γιατί δεν αποτρέπεις τον άνθρωπο από τον δρόμο του; Ή θα του πεις, ότι σ' αυτόν τον κόσμο πρέπει να τρως και να πίνεις.

Αυτές τις μέρες διάβασα ένα βιβλίο μεγάλου κύρους, το οποίο αποδεικνύει ότι υπάρχει άλλος κόσμος. Η σπουδαιότητα του έγκειται στο ότι αρνείται τον άλλον κόσμο. Ο ισχυρισμός του είναι σχετικά σωστός. Είναι σαν να αποδεικνύουμε ότι η βρύση της πηγής θα σταματήσει. Αυτό υπονοεί ότι το νερό θα φύγει προς τα κάτω. Όμως το να αποδείξω ότι, γενικά, το νερό έχει στερέψει, αυτό είναι αλήθεια. Εάν το νερό σε μία δεδομένη πηγή αλλάξει πορεία, άλλη πηγή θα δουλέψει. Επομένως, για σένα είναι σωστό ότι δεν υπάρχει Θεός. Αυτό το νερό σου, έχει στραφεί αλλού. Για σένα δεν υπάρχει ζωή. Δηλαδή, αφού πεθάνεις - ο Θεός δεν υπάρχει. Αφού ζεις - ο Θεός υπάρχει. Εάν δεν σκέπτεσαι - δεν υπάρχει Θεός, εάν σκέπτεσαι - υπάρχει Θεός. Εάν δεν αισθάνεσαι - δεν υπάρχει Θεός, εάν αισθάνεσαι - υπάρχει Θεός. Όσο προσεύχεσαι - Θεός υπάρχει, σαν σταματήσεις να προσεύχεσαι - Αυτός δεν υπάρχει. Έχεις λεφτά - υπάρχει Θεός, δεν έχεις λεφτά - δεν υπάρχει Θεός. Αυτό είναι σχετική επιστήμη. Κάθε άνθος, που έχει τοποθετηθεί στον ήλιο, αναπτύσσεται και εξελίσσεται. Εάν του αφαιρέσεις τον ήλιο, γίνεται ωχρό, μαλθακό, και δεν μπορεί να δώσει καρπούς.

Εάν σας πω τώρα επί δέκα μέρες να μην φτύνετε στην γη, αλλά σ' ένα μαντήλι, θα δείτε πόσες παρανομίες θα κάνετε. Υπάρχει νόμος ο οποίος ρυθμίζει τα πράγματα. Αν τον ακολουθείς, σταματάς να φτύνεις. Κι εσείς μοιάζετε μ' εμένα. Απ' όταν έβαλα κλειδαριά ασφαλείας, περισσότερο από είκοσι φορές έχω μείνει απ' έξω. Όταν βγαίνω, νομίζω ότι το κλειδί είναι στην τσέπη μου. Αλλά αυτό μένει μέσα στο δωμάτιο. Εγώ έχω βάλει το κλειδί στην τσέπη του άλλου παντελονιού. Δηλαδή είναι στην θέση του. Όμως αυτός ο ποίος φτύνει, δημιουργεί κάρμα. Εσείς δεν ξέρετε ποιες είναι οι συνέπειες του φτυσίματος. Εάν περάσεις από ένα μέρος, απ' όπου έχει φτύσει κάποιος δολοφόνος, ή εγκληματίας, κι εσύ θα μολυνθείς απ' αυτούς. Εάν φορέσεις ρούχο που έχει ραφτεί από ράφτη με σύφιλη, κι εσύ θα δεχτείς την ασθένεια του. Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το φτύσιμο στην γη. Δεν λεω να φοβάσθε απ' αυτό, όμως να φυλάγεστε. Όταν δεν μπορείς να φυλαχτείς, φτύνεις την ψυχή σου. Να φτύνεις πάντα σε μαντήλι, που ο ίδιος θα πλύνεις. Μετά απ' αυτό, σκάψε μία μικρή τρύπα και σ' αυτήν ρίξε το νερό. Πες: Κύριε, συγχώρεσε με για την αγραμματοσυνη μου. Το φτύσιμο οφείλεται σε κάποια αδιαθεσία του οργανισμού. Γι' αυτό ο οργανισμός πρέπει να καθαριστεί. Ρίξε τις ακαθαρσίες έξω από τον οργανισμό. Όσο πιο ακάθαρτη είναι η ζωή σας, τόσα περισσότερα πτύελα βγαίνουν έξω. - Δεν πρέπει να φτύνουμε; - Θα φτύνετε μόνον όπου πρέπει. Πρέπει να είστε λογικοί. Το φτύσιμο υπάρχει και στους τρεις κόσμους: τον φυσικό, τον ψυχικό και στον πνευματικό κόσμο. Εάν δεν διαπαιδαγωγείτε τον νου, την καρδιά και το σώμα σας, εσείς οι ίδιοι θα πέσετε σε μεγάλα βάσανα.

Ο Χριστός, όταν συνάντησε τον Παύλο, τον ρώτησε: Σαύλε, γιατί με διώκεις; Ολόκληρη συζήτηση υπήρξε μεταξύ τους, η οποία, όμως δεν αναφέρεται. Ο Χριστός του είπε: Δεν είναι αυτός ο δρόμος όπου θα πάρεις τα αγαθά του Θεού. Εσύ νομίζεις ότι όταν διώκεις και σκοτώνεις τους άλλους, θα είσαι καλοδεχούμενος από τον Θεό. Βαδίζεις τον λάθος δρόμο και ποτέ το πόδι σου δεν θα πατήσει στην ουράνια βασιλεία. Ο Παύλος ερώτησε: "Ποιος είσαι εσύ, Κύριε;" - Εγώ δεν είμαι από κείνους, που μαθαίνουν τους ανθρώπους να καταπατούν τους νόμους. Εγώ ήρθα να μάθω τους ανθρώπους πώς πρέπει να ζουν. - Τι πρέπει να κάνω; - Σήκω, θα σου πω τι πρέπει να κάνεις. Μη φτύνεις πια στη γη, δηλαδή μην φονεύεις τον δίκαιο, ο οποίος θα βαδίζει στο δρόμο του Θεού. Ακόμη κι ο Μωυσής κήρυττε την αγάπη, αλλά μίλαγε και για τον φόβο. Έχει λεχθεί: "ο νόμος της σοφίας είναι φόβος Κυρίου". Ο φόβος είναι χαρακτηριστικός για το βασίλειο των ζώων. Δηλαδή είναι ζωικής αρχής ο φόβος. Ο νόμος στην ανθρώπινη ζωή είναι η αγάπη προς τον Θεό. Αυτό ξέρω εγώ. Όσο φοβάσαι τον Θεό, είσαι ζώο. Όταν αγαπήσεις τον Θεό, είσαι άνθρωπος. Ο φόβος εμφανίζεται σε κάθε αδίκημα, στην αμαρτία. Γιατί φοβάσαι Εκείνον, ο οποίος σε δημιούργησε; Εάν Τον αγαπάς, θ' ανοίξεις τις αισθήσεις σου γι' Αυτόν. Αν κάνεις κάτι ενάντιο στους νόμους Του, τότε "ο φόβος Κυρίου είναι ο νόμος της σοφίας".

Και έτσι, το να εκτελείς τα πράγματα από φόβο, αυτό δεν είναι αληθινή εφαρμογή του νόμου. Έχει ειπωθεί ότι η εφαρμογή του νόμου γίνεται με την αγάπη. Εάν ζεις σύμφωνα με το νόμο της αγάπης, κάθε φορά θα εφαρμόζεις τους Θείους νόμους. Εγώ εύκολα μπορώ να διορθώσω τα λάθη σας, όμως γι' αυτό πρέπει να πληρώσω. Εάν αποφασίσω να σας ξεσυνηθίσω από το φτύσιμο της γης, πρέπει να πληρώσω το λιγότερο διακόσιες χιλιάδες λέβα. Αυτό είναι ο μηχανικός τρόπος. Κάντε τα όλα με αγάπη, με συνείδηση. - Γιατί να μην φτύνουμε; - Φτύνετε, όχι όμως στο έδαφος, αλλά σε μαντήλι. - Αν δεν έχουμε λεφτά για μαντήλια; - Βάλτε στις τσέπες σας ένα μπουκάλι με φαρδύ λαιμό και εκεί να φτύνετε. Αυτό απαιτεί ο νόμος της καθαριότητας.

Εγώ μιλάω για την καθαριότητα σαν νόμο της αγάπης. Αυτή απαιτεί απόλυτη καθαριότητα. Εκείνος που αγαπάς, πρέπει να είναι εικόνα της απόλυτης αγάπης. Αυτό είναι νόμος για όλους τους κόσμους - για τον φυσικό, τον πνευματικό και τον ψυχικό. Ουσιαστικά ο άνθρωπος είναι καθαρός. Τέτοιος ήταν αυτός αρχικά. Επομένως, όποιοι ήσασταν αρχικά τέτοιοι, έτσι πρέπει να είστε και τώρα. Το διαμάντι ξεχωρίζει με την καθαρότητα και την σκληρότητα του. Αν χάσει αυτές τις ικανότητες, δεν είναι πια διαμάντι. Λετε ότι στον φυσικό κόσμο δεν μπορεί να γίνεται λόγος για απόλυτη καθαριότητα. Δηλαδή υπάρχει φυσική και Θεία καθαριότητα, όπως και φυσική δηλαδή ανθρώπινη, έτσι και Θεία αγάπη. Η φυσική αγάπη είναι η εφαρμογή στη ζωή. Η διαφορά μεταξύ της φυσική και της Θείας αγάπης είναι η εξής: στη φυσική αγάπη σπέρνεις πολύ, αλλά θερίζεις λίγο, στην Θεία αγάπη λίγο σπέρνεις, αλλά πολύ θερίζεις. Ένα πρέπει να σας είναι γνωστό: τα μικρά στην όψη πράγματα στην πραγματικότητα είναι μέγιστα. Οι άνθρωποι στρέφουν την προσοχή τους στα μεγάλα πράγματα, ενώ ο Θεός στα μικρά. Μη νομίζεις ότι θα είναι αρεστό στο Θεό αν κάνεις μεγάλο σπίτι, σχολείο, εκκλησία και άλλα παρόμοια. Εάν ξεσυνηθίσεις να φτύνεις στη γη, θα είσαι πιο αγαπητός στον Θεό, απ' όσο είσαι με τις μεγάλες αγαθοεργίες, τις οποίες έχεις κάνει. Εάν μιλάς σε μερικούς ανθρώπους άσχημα, και σ' άλλους κάνεις καλό, πάλι δεν είσαι αγαπητός στο Θεό. Μη μιλάς για τον άνθρωπο άσχημα - όχι από φόβο, αλλά από συνειδητοποίηση ότι σ' αυτόν κατοικεί ο Θεός. Το να μιλάς άσχημα για τον αδελφό σου, αυτό είναι σαν να φτύνεις πάνω του. Έχει λεχθεί: "είστε ο ναός του Θεού, και ο Θεός κατοικεί μέσα σας." Εάν ο Θεός είναι μέσα στον άνθρωπο, πώς θα φτύσεις πάνω σ' Αυτόν; Εάν ο Θεός δεν είναι εκεί, είστε ελεύθεροι να κάνετε ό,τι θέλετε.

Θα μεταφέρω μία περίπτωση από την ζωή μου. Αυτές τις μέρες είχα ανάγκη από φακέλους. Σκέφτηκα: Να πάω να αγοράσω, ή να παρακαλέσω κάποιον να μου τους αγοράσει; Εκείνη τη στιγμή περνούσε μία νεαρή αδελφή. Την σταμάτησα και της είπα: Αδελφή, μπορείς να μου κάνεις μία χάρη; - Ευχαρίστως. - Σε παρακαλώ να μου αγοράσεις από το μπακάλικο φακέλους για επτά λέβα. Αυτή πήρε τα χρήματα και μετά από λίγο επέστρεψε - έφερε δεκαπέντε φακέλους και επτά λέβα πίσω. Μου λεει: - Η μπακάλισσα, σαν άκουσε ότι οι φάκελοι είναι για Σας, επέστρεψε τα χρήματα. Λεω στην αδελφή: Έκανες λάθος. Έπρεπε να πάρεις τους φακέλους για τον εαυτό σου, δεν έπρεπε να πεις ότι είναι για μένα. Η μπακάλισσα είναι υπάλληλος, δεν είναι αυτή, που τους πουλάει, το λάθος είναι δικός σου. Θα πας τα χρήματα στην μπακάλισσα, δεν υπάρχει λόγος να μου κάνει δώρα. Δεν μ' αρέσει να μου δίνουν ξένα πράγματα. Πήγε τα πράγματα στο μπακάλικο. Αυτή τα πήρε, όμως της έδωσ' ένα πορτοκάλι. Μου δίνει το πορτοκάλι. Της λεω: Άκουσε, αν είχα πάρει τους φακέλους χωρίς χρήματα, η μπακάλισσα δεν θα σου έδινε το πορτοκάλι. Όμως επειδή με εξυπηρέτησες εσύ, το πορτοκάλι είναι για σένα. Έτσι είναι ο κανόνας. Όταν τα πράγματα δίνονται χωρίς χρήματα, δωρεάν, δεν σου ανήκει τίποτε• όταν πληρώνονται, και για σένα μένει κάτι. Αυτό το οποίο η αδελφή έκανε για μένα, έδωσε καρπό. Εγώ πήρα τους φακέλους, ενώ γι' αυτήν έμεινε το πορτοκάλι. Όλα τα πράγματα που δεν τρώγονται, πρέπει να πληρώνονται- αυτά που τρώγονται - πρέπει να δίνονται δωρεάν. Αυτό είναι μία αντίληψη.

Θα πείτε ότι οι άνθρωποι με αγαπούν, γι' αυτό μου δίνουν χωρίς χρήματα. Αυτό δεν είναι αγάπη. Κάποιος μου έφερε μια τυρόπιτα, όμως εγώ βλέπω τι κρύβεται πίσω απ' αυτήν. Όταν μου φέρνουν τυρόπιτα, αυτοί θέλουν να τακτοποιηθούν οι υποθέσεις τους. Το ότι σκέπτονται έτσι, γι' αυτούς δεν είναι καλό. Ό,τι μπορώ να κάνω γι' αυτούς, και χωρίς τυρόπιτα θα το κάνω. Όποιος θέλει να μου φέρει τυρόπιτα, από αγάπη να τη φέρει. Και σαν κοιτάω την τυρόπιτα, να μην βλέπω τίποτε άλλο σ' αυτήν, εκτός απ' την αγάπη. Όταν μυρίσω την τυρόπιτα, απ' αυτήν να μυρίζει ευλάβεια. Υπάρχει λόγος να φαω τυρόπιτα, όμως μόνον εάν είναι ποτισμένη με την αγάπη εκείνων, οι οποίοι την έκαναν. Ειδάλλως, όλο και κάτι θα βρεθεί, το οποίο δεν θα είναι καθώς πρέπει: Ή το αλεύρι δεν θα είναι φρέσκο, ή το τυρί δεν θα είναι καλό, ή το βούτυρο θα είναι παλιό. - Τι μας ενδιαφέρει το θέμα για την τυρόπιτα; Άλλα πράγματα μας ενδιαφέρουν τώρα. - Σας οδηγώ σ' αυτήν την σκέψη, για να δείτε με ποιο τρόπο είναι αναγκαίο να κατανοείτε τα πράγματα. Δεν θέλω να σας φοβίσω, αλλά στρέφω την προσοχή σας προς τον έλλογο κόσμο, προς τις ανώτερες υπάρξεις, για να καταλάβετε τις σκέψεις τους, για να γνωριστείτε μ' αυτές. -Σαν πάμε στον άλλο κόσμο, θα γνωρίσουμε; - Θαυμάσιοι είσαστε! Νομίζετε, ότι θα γνωρίσετε μόνο με το ότι μου δώσατε έ-να πορτοκάλι, μία τυρόπιτα, βούτυρο ή τυρί; Τα πορτοκάλια δεν είναι δικά σας, η τυρόπιτα δεν είναι δική σας, το τυρί, το βούτυρο δεν είναι δικό σας. Για ό,τι έχω λάβει, έχω πληρώσει με αόρατο τρόπο. Σαν λάβω μία τυρόπιτα, την παρατηρώ από τι έχει γίνει. Έχει γίνει από αλεύρι. Αμέσως συνδέομαι μ' εκείνον, ο οποίος έχει φυτέψει και θερίσει το στάρι. Ευχαριστώ την εργασία αυτού του ανθρώπου και προχωρώ. Βρίσκω την κατσίκα, που απ' το γάλα της έχει γίνει το τυρί - την ευχαριστώ κι αυτήν. Βρίσκω την αγελάδα, η οποία δίνει το γάλα για το βούτυρο - κι αυτήν την ευχαριστώ. Τέλος, ευχαριστώ κι εκείνον ο οποίος έκανε την τυρόπιτα. Να γιατί, όταν μου δίνουν τυρόπιτα, λεω: Σ' ευχαριστώ για την επιθυμία σου να μου φέρεις τυρόπιτα, όμως πολύ δουλειά μου δημιουργείς. Πρέπει να χρησιμοποιήσω ώρες, να ψάχνω αυτόν κι εκείνον, για να τους ευχαριστήσω για την θυσία, την οποία έχουν κάνει. Εάν δεν πληρώσω με κάποιον τρόπο, πρώτος εγώ καταπατώ το νόμο της αγάπης. Αυτές είναι οι νέες αντιλήψεις, οι νέες πνοές.

Ερωτώ: Ποιες θα ήταν οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων εάν αυτοί ευχαριστούσαν για κάθε καλό, που δόθηκε από τον Θεό; Θα υπήρχαν αρρώστιες και βάσανα; - Πώς να γιατρευόμαστε; - Να γιατρεύεστε με ομοιοπαθητικό τρόπο. Αυτή είναι μία νέα μέθοδος στην ιατρική. Σαν την εφαρμόσετε, θα δείτε τι θαύματα γίνονται με μικρές δόσεις. Τα μικρά μεγέθη δημιουργούν μεγαλύτερα αποτελέσματα από τα μεγάλα. Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί πολύ μικρές ποσότητες. Για παράδειγμα, ένας άκρως μικρός αριθμός του κιλού μίας δεδομένης ουσίας, μια μονάδα με εξήντα μηδενικά πριν, μπορεί να παράγει μεγάλο αποτέλεσμα πάνω στον ανθρώπινο οργανισμό. Είναι αρκετό ο άρρωστος να πάρει μία μόνο σταγόνα απ' αυτό το εντελώς διαλυμένο υλικό και αμέσως να γίνει καλά. Σ' αυτήν τη σταγόνα έχει τοποθετηθεί η Θεία ενέργεια. Εάν πιστεύεις στη δύναμη αυτής της Θείας ενέργειας, σε δυο τρεις μέρες θα γίνεις καλά. Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν στις μεγάλες δόσεις, στα πικρά και ξινά φάρμακα. Σ' εμένα έχουν έρθει άνθρωποι κι ο καθένας περιμένει να του δώσω κάτι να γίνει καλά. Λεω στον άρρωστο: Πήγαινε θα γιατρευτείς. - Πώς θα γιατρευτώ; -Πήγαινε. Τίποτε παραπάνω. Αυτός φεύγει, όμως παραπονιέται ότι δεν τον δέχτηκα καλά. Όμως, σαν επιστρέψει στο σπίτι, γίνεται καλά. Μετά έρχεται να μ' ευχαριστήσει, που έγινε καλά. Του λεω: Αγάπα τον Θεό, ευχαρίστησε Τον για όλα και ποτέ δεν θ' αρρωστήσεις. Τοποθέτησε την αγάπη στην ψυχή σου κι αγάπησε! - Γιατί δεν με δέχτηκες; Γιατί μου μιλάς τόσο απότομα; - Επειδή η ακοή σου δεν είναι τόσο ανεπτυγμένη, έπρεπε να σου μιλήσω δυνατά, για να μ' ακούσεις. Αφού ζεις μόνο στον φυσικό κόσμο, πρέπει να σου μιλήσω δυνατά. Εάν μιλήσω έτσι στον ουρανό, δεν θα πατήσει εκεί ποτέ το πόδι μου.

Κάποτε ήρθαν σ' εμένα αδελφές και αδελφοί νευρικοί, ευέξαπτοι, δυσαρεστημένοι. Μην μπορώντας να κρατηθούν, ξέχυσαν τον θυμό τους πάνω σ' εμένα. Τους ακούω και δεν λεω τίποτε. Μέσα μου, όμως, μιλάω με τον Κύριο: Σ' ευχαριστώ, Κύριε, που δεν είμαι στη θέση αυτού του ανθρώπου. Όταν αμαρτάνει αυτός, εγώ βλέπω τον εαυτό μου μέσα του. Εάν δεν λαθέψει αυτός, εγώ θα λαθέψω. Εγώ θα πληρώσω το μισό γι' αυτό που ξεστόμισ' αυτός, και το άλλο μισό θα το πληρώσει αυτός. Ήρθε κάποιος σ' εμένα και μου είπε ωραία πράγματα, πάλι μοιράζομαι μ' αυτόν το κέρδος - το μισό το παίρνω εγώ, το μισό αυτός. Μου είναι ευχάριστο, όταν και οι δύο μοιραζόμαστε και το κέρδος και τη ζημιά. Έτσι θα δοκιμάσετε και το καλό και το κακό. Ό,τι λέξεις και να πεις, πρώτος εσύ θα τις δοκιμάσεις, και μετά εγώ. Μόνον έτσι ο κόσμος μπορεί να φτιάξει. Να σκέφτεστε με άλλον τρόπο. Αυτός είναι ο παλιός τρόπος, σύμφωνα με τον οποίο σήμερα προχωράει ο κόσμος. Αυτό αφορά όλους - να το έχετε υπόψη σας.

Λετε: Το πνεύμα μου μίλησε. Το πνεύμα δεν μιλάει, όπως εσείς νομίζετε. Αυτό είπε: Να είσαι υπομονετικός, ν' ακούς ό,τι σου λεω, να είσαι υπηρέτης της ζωής σου. Εσείς έχετε πολλά λάθη που πρέπει να τα διορθώσετε. Πολύ αχαριστία υπάρχει μέσα σας. - Μα ο Κύριος δεν μας σκέφτεται. - Αυτό είναι μεμψιμοιρία. Κάποιος σ' αγαπάει, αλλά εσύ δεν είσαι ικανοποιημένος. Αγαπάς κάποιον πάλι δεν είσαι ικανοποιημένος, πάλι είσαι δυσαρεστημένος. - Γιατί δεν είσαι ικανοποιημένος; - Βρίσκεις ότι έχεις υπερβάλει με την αγάπη σου. Ουσιαστικά, το ότι δεν είσαι ευχαριστημένος, οφείλεται στο ότι δεν αξιολογείς την αγάπη. Σ' αγαπούν - ευχαρίστησε τον Κύριο, ο Οποίος εμφανίζεται μέσω αυτής. Η αγάπη δεν είναι δική τους. Ευχαρίστησε γι' αυτήν. Εάν δεν σε αγαπούν, πάλι ευχαρίστησε. Λες ότι σ' αυτή την χώρα έχουν διαστρεβλώσει κάτι, θέλεις ν' απελευθερωθείς απ' αυτούς. Και για μένα έχουν πει ότι οι άνθρωποι, που με περιβάλλουν, είναι πολύ ανάποδοι. - Πώς τους υποφέρεις! - Αυτό είναι για μένα δοκιμασία, που πρέπει να την εκτελέσω σωστά. Εάν τους κρίνω, σημαίνει ότι κρίνω τον Κύριο. - Ποια είναι η αγάπη τους προς εσένα; - Να με αγαπούν, αυτό είναι η αποστολή τους. Αν αγαπούν εμένα ή κάποιον άλλον, υπάρχει λόγος γι' αυτό. Ήρθε κάποια γυναίκα για να παραπονεθεί ότι κάποια άλλη αγαπούσε τον άνδρα της. Δεν υπάρχει τίποτε κακό σ' αυτό. Ο Θεός της λεει ν' αγαπήσει αυτόν τον άνδρα, για να δείξει στη γυναίκα του πώς αγαπούν. Αυτή τον κατσαδιάζει, αλλά μόλις τον αγαπήσει μια άλλη γυναίκα, αρχίζει να ζηλεύει. Ας μάθει από την άλλη πώς να συμπεριφέρεται στον άνδρα της. Εσείς είσαστε παντρεμένοι, όμως δεν καταλαβαίνετε αυτές τις υποθέσεις. Δεν σας κρίνω, επειδή κουβαλάτε την πραγματικότητα μέσα σας. Εγώ πάλι την βλέπω απ' έξω, είμαι σαν καθρέφτης της ζωής. Εσείς κοιτάτε εμένα κι εγώ μαθαίνω από εσάς. Εσείς είστε αντικείμενο γνώσης για μένα. Εάν δεν ήσασταν εσείς σ' αυτή τη θέση, εγώ έπρεπε να είμαι εκεί - ο ίδιος να δοκιμάζω τα πράγματα. Τώρα περνάω εύκολα, μαθαίνω από τις δικές σας εμπειρίες.

Σ' ένα χωριό της Βάρνας, το Νικολάεβκα, υπήρχε μία γυναίκα, πολύ ανδροπρεπής η οποία διαπαιδαγωγούσε με ιδιαίτερο τρόπο τον άνδρα της. Του άρεσε να πίνει και συχνά πήγαινε στις ταβέρνες. Μια μέρα, αυτή έστειλε το παιδί να φωνάξει τον πατέρα του από την ταβέρνα. Αυτός δεν ήθελε ν' αφήσει την παρέα και συνέχισε να πίνει. Θυμωμένη, πήγε στην ταβέρνα, μπήκε μέσα, έπιασε τον άνδρα της από το χέρι και τον έβγαλε έξω, όπου τον έδειρε αρκετά και του στραμπούλιξε το χέρι. Αυτός πήγε στο γειτονικό χωριό σ' έναν θεραπευτή και του έβαλε το χέρι στη θέση του. Ο τελευταίος τον ρώτησε: Τι έγινε, πώς έβγαλες το χέρι σου; - Καβάλησα ένα άλογο, έπεσα απ' αυτό κι έβγαλα το χέρι μου. - Αυτός ντράπηκε να πει την αλήθεια. Με ξύλο τίποτε δεν επιτυγχάνεται. Και με τα λόγια τίποτε δεν επιτυγχάνεται. Τα πράγματα τακτοποιούνται μ' αγάπη. Με αγάπη, όλα επιτυγχάνονται.

Παρατηρώ, καθώς μιλάω στους ανθρώπους, κάποιος με πιάνει από το χέρι, με ευχαριστεί και μου λεει: Πολύ καλά μιλάς, όλα είναι σωστά. Αν πω κάτι, το οποίο τον αφορά, αυτός αμέσως θυμώνει. Αυτό είναι ο παλιός τρόπος, αυτό είναι ο εγωισμός στον άνθρωπο - αυτός πάντα αντιδρά. Η Θεία αγάπη αποδέχεται τα πράγματα καλά. Ό,τι και να σας πω, το δέχεστε σωστά. Όταν σας πουν κάτι κακό - το μετατρέπετε σε καλό. Για παράδειγμα, σας είπαν: Εγώ, δεν σε αγαπάω. Μετατρέψτε τα λόγια. Θα βγει: Όχι, εγώ σε αγαπάω. Πρέπει να ξέρετε να αλλάζετε τις λέξεις. Έτσι εγώ τακτοποιώ τις λέξεις. Εάν υπομένεις όλες τις προσβολές, μετά από καιρό θα γίνεις καλός φίλος για εκείνους, οι οποίοι σε προσβάλλουν.

Ο Παύλος, ο οποίος έδιωχνε τους οπαδούς του Χριστού, μετά από καιρό έγινε πιστός, ένας από τους μεγάλους αποστόλους - φίλους του Χριστού. Εκείνοι που δεν εδίωκαν το Χριστό, δεν έγιναν χριστιανοί. Αν κι εσείς έχετε εχθρούς, συμπεριφερθείτε σ' αυτούς, όπως έκανε ο Χριστός με τους εχθρούς του. Αυτός ερώτησε τον Σαύλο: Γιατί με κυνηγάς; Τι έχεις εναντίον μου; - Αφού ξεκινήσατε να ακολουθείτε την νέα διδασκαλία, θα ξέρετε ότι αυτός είναι ο μεγάλος νόμος της αγάπης. Μέχρι τώρα η αγάπη ενεργούσε μηχανικά, αλλά τώρα λειτουργεί οργανικά, δηλαδή είναι απαραίτητη η οργανική αγάπη. Εχθές το βράδυ μιλούσα με δύο φίλους, οι οποίοι σπουδάζουν μουσική. Τους είπα: Το άλογο μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από τον άνθρωπο, αλλά δεν είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει μία μηχανή η οποία να κινείται γρηγορότερα από το άλογο, όμως πάλι δεν είναι άλογο. Το ψάρι κολυμπάει γρηγορότερα από τον άνθρωπο, όμως πάλι ψάρι μένει. Ο άνθρωπος έχει κάνει το καράβι για να κινείται μ' αυτό στο νερό, όμως το καράβι δεν είναι ψάρι.

Κι έτσι, όσο προσβάλλεις, είσαι άλογο που τρέχει, αλλά δεν είσαι άνθρωπος. Όποιος προσβάλλει ακόμη, βρίσκεται σε ζωώδη κατάσταση. Αφού το ξέρεις αυτό, μην λες τίποτε κακό για τον Κύριο, μην μιλάς άσχημα για τον πλησίον σου, μην μιλάς άσχημα και για σένα. Μη λες ότι είσαι κακός, αλλά πες ότι δεν έκανες καλά. Η γλώσσα μπορεί να λεει και καλές λέξεις όχι μόνο προσβλητικές λέξεις. Η γλώσσα μπορεί να μιλάει και χωρίς να προσβάλλει. Πιο καλά πες μια γλυκιά λέξη, από όσο μια πικρή. Ήρθες σ' εμένα και μου μίλαγες ολόκληρη ώρα. Μετά εγώ είπα: Πιο καλά να τρως γλυκιά τυρόπιτα, απ' όσο πικρή. Η πικρή μένει πάντα πικρή, ενώ η γλυκιά πάντα γλυκιά. Η καλή λέξη φέρει την ευλογία της για εικοσιπέντε χιλιάδες χρόνια, ενώ η πικρή λέξη διαρκεί το πολύ μέχρι τέσσαρες γενεές. Πόσο πιο πολύ είναι προτιμότερη η καλή λέξη από την πικρή! - Γιατί; - Το κεφάλαιο της συνέχεια μεγαλώνει. Πάντα θα είσαι υγιής, με καλές σκέψεις και συναισθήματα. Σαν δεις κάποιον, πες: Σ' αυτόν τον άνθρωπο ζει ο Θεός, θα του μιλήσω γλυκά. Πες: Κύριε, πολύ χαίρομαι που σε συνάντησα μέσα σ' αυτόν τον άνθρωπο. Εδώ και πολύ καιρό δεν σε είχα δει, μου φώτισες τα μάτια! Εάν πεις στον άνθρωπο μία κακή κουβέντα, τέσσερις γενεές θα πληρώνεις γι' αυτήν. Αυτό απαιτεί η νέα διδασκαλία. Δεν είναι πιο καλά να μιλάτε με καλές λέξεις; Εάν οι καλές λέξεις δεν διαρκούσαν για αιώνες και χιλιάδες χρόνια, εσείς δεν θα είχατε βγει ποτέ από το τέλμα αυτού του κόσμου. Καλά που, σαν είπες εκατό κακές λέξεις, είπες και μία καλή για να εξισορροπούνται. Εγώ ξέρω ότι μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχει κάτι καλό - αυτό με κάνει να χαίρομαι, με χαροποιεί. Κάποιος πιάνει ένα αντικείμενο με τα δύο του δάχτυλα, ενώ ένας άλλος με τα δύο του χέρια. Ο πρώτος κλείνει τα δύο του μάτια, ενώ ο δεύτερος τ' ανοίγει και χαίρεται τη ζωή. Ο πρώτος παρουσιάζει τον ανθρώπινο εγωισμό, ενώ ο δεύτερος το Θείο στον άνθρωπο. Έτσι θα γνωρίζετε πότε εμφανίζεται ο εγωισμός και πότε ο Θεός. Να μην μιλάς στους ανθρώπους γι' αυτό, αλλά τον εαυτό σου θα πρέπει να τον γνωρίζεις. Λοιπόν, στον άνθρωπο υπάρχει ένας υπομονετικός κι ένας ανυπόμονος. Κι έξω απ' αυτόν υπάρχει ένας υπομονετικός, καλός κι ένας ανυπόμονος, κακός. Οι δύο υπομονετικοί - απ' έξω και από μέσα, όπως και οι ανυπόμονοι - απ' έξω και από μέσα, πρέπει να δώσουν τα χέρια για κοινή ζωή.

Να θυμάσαι: Σαν συναντήσεις άνθρωπο, συναντάς τον Θεό. Κι αυτό γίνεται, όταν η συνειδητότητά σου είναι ξύπνια. -Ποια συνειδητότητά; - Η ανώτερη, η κοσμική συνειδητότητά, ή η συνειδητότητά του πνεύματος και της ψυχής. Τότε είσαι έτοιμος να εκτελέσεις το Θείο θέλημα. Αυτός είναι ο δρόμος, που οδηγεί στην ευτυχία. Αυτός είναι ο δρόμος, στον οποίο θα τακτοποιηθούν τα πράγματα στον φυσικό, ψυχικό και πνευματικό κόσμο. Αυτός είναι ο δρόμος στον οποίο οι άνθρωποι θα αναπτυχθούν σωστά: ο ποιητής, ο μουσικός, ο καλλιτέχνης σταδιακά θα τελειοποιούνται. Όλοι θα είναι υγιείς και χαρούμενοι χωρίς καθόλου καμπούρες. Για όλα που βλέπεις γύρω σου, ευχαρίστησε. Πες: Σ' ευχαριστώ, Κύριε, που συνάντησα αυτόν τον άνθρωπο. Σ' ευχαριστώ, που είδα αυτή την πηγή, αυτούς τους βάλτους. Πόσο ωραία είναι η πηγή! Πόσο ωραίες είναι οι μουσίτσες! Αν κάτσει μία μουσίτσα στο πρόσωπο σου, ευχαρίστησε. Αυτή λεει: Έρχομαι να σε χαιρετήσω, πόσο όμορφος είσαι! Κι εγώ θα επιθυμούσα να ήμουν σαν κι εσένα. Το κουνούπι ήρθε από κάπου, εκάθησε πάνω στη μύτη σου και είπε: Ήρθα να πάρω κάτι από εσένα. Εσύ το φύσηξες κι αυτό πέταξε στην άκρη. Αμέσως αυτό καταγράφει ότι ο άνθρωπος το φύσηξε, όμως καλά έκανε, η ζωή μου άλλαξε. Κάποτε το χτυπάς και το σκοτώνεις. Αμέσως οι εφημερίδες των κουνουπιών γράφουν: Ένας άνθρωπος σκότωσ' ένα κουνούπι. Τι θα κάνεις; Θα προσπαθήσεις να το αναστήσεις. Έτσι κάνω εγώ. Σαν σκοτώσω ένα κουνούπι, αμέσως του ζητάω συγγνώμη. Του λεω: Συγχώρεσε με δεν ήθελα να σε σκοτώσω. Επειδή είσαι αδιαπαιδαγώγητο, αποφάσισα να σε χαϊδέψω, να σου δώσω κάτι από εμένα. Φάνηκε, όμως, ότι είσαι πολύ ευαίσθητο. Μόλις σ' ακούμπησα, έμεινες στα χέρια μου. Θα σε αναστήσω, μη φοβάσαι. Έτσι μιλάω εγώ με τα κουνούπια, για να υπάρχει τι να πω και σ' εσάς.

Αγαπήστε τον Κύριο μέσα σας! Αυτός δεν είναι μέσα στα κακά λόγια που λετε. Αυτός δεν είναι μέσα στον πλούτο σας, ούτε μέσα στη γνώση σας και στη δύναμη σας. Αυτός είναι στα καλά σας συναισθήματα, στην επιθυμία σας να υπηρετήσετε. Εάν κάθε μέρα σε σας εμφανίζεται η επιθυμία να υπηρετείτε, αυτό είναι ο Κύριος. Αυτός σας ψιθυρίζει σιγανά: Υπηρέτησε κι αγάπα! Ακούστε αυτή την φωνή η οποία σας μιλά από μέσα κι απ' έξω. Ήρθε κάποιος σε σας, σας μιλάει γλυκά - αυτός είναι ο Κύριος, ακούστε Τον! Μην νομίσεις ότι αν μιλάς κακά, με προσβλητικά λόγια, ο Θεός μιλάει μέσα σου. Λες: "μπια", "μπιτς", "μπιεν", μετάφρασε αυτές τις λέξεις. Ξέρεις τι σημαίνουν στα βουλγάρικα. Τι σημαίνει "μπιέν" στα γαλλικά; Στα βουλγάρικα "μπιέν" σημαίνει κάτι, ενώ στα γαλλικά σημαίνει "καλά". Δηλαδή ο τόνος αλλάζει το περιεχόμενο της λέξης. Κάποτε λες μία λέξη καλή σε κάποιον, όμως αυτός μένει ανικανοποίητος. Κάποτε του λες μια προσβλητική λέξη, κι αυτός είναι ικανοποιημένος, του είναι ευχάριστο να σ' ακούει. Ο πατέρας λεει στο παιδί του: Πουλάκι μου, περιστεράκι μου! Εάν του πει "σοπάρτσε" (κόπανε) ακούγεται άσχημα. Τι πάει να πει η λέξη "σοπάρ"; Σοπάρ σημαίνει "σοπ", μέρος για δουλειά, και "παρ", μεγάλος. "Σοπάρ" σημαίνει "μεγάλο μέρος για δουλειά".

Απελευθερωθείτε από τα στατιστικά πράγματα. Μία σκέψη μπορεί να είναι καλή ή κακή, είναι σημαντικό τι τονισμό έχει αυτή. Πολλές φορές η κακή σκέψη έχει καλά αποτελέσματα. Και το αντίθετο: η καλή σκέψη έχει κακά αποτελέσματα. Η γλώσσα των διαφόρων λαών δείχνει τις αλλαγές από τις οποίες έχει περάσει ο άνθρωπος. Μία μέρα, όταν η σκέψη των ανθρώπων ενοποιηθεί, αυτοί θα έχουν μία κοινή γλώσσα. Η πιο παλιά γλώσσα ήταν τα βατανικά. Ο βούλγαρος λεει "βάτα", δηλαδή βαμβάκι, φόδρα για κάτι. Στο ποίημα "Αουμ" οι λέξεις "ομ", "αουμ" είναι βατανικές. Αυτές είναι ιερές λέξεις, φέρουν το καλό μέσα τους. Γράφεται "αουμ" και μερικοί το γράφουν "ομ". Εμείς λέμε "ντομ" (σπίτι) με την ίδια ρίζα. Το "ομ" είναι ιερή συλλαβή. Μεγάλη επιστήμη είναι να ξέρεις πώς να προφέρεις το "αουμ". Ολόκληρη σχολή πρέπει να περάσεις για να μάθεις σωστά να προφέρεις τις λέξεις. Ας εξετάσουμε τη λέξη "ζλο" (= δεινό). Το γράμμα ζ, που είναι πρώτο, αποτελεί μία άγκυρα, που από πίσω είναι ανοιχτά χείλη, έτοιμα για φαγητό. Ο λύκος κάνει αμάρτημα, γιατί ανοίγει το στόμα του και τρώει το πρόβατο. Εάν δεν ανοίγετε το στόμα, δεν θα κάνετε καμιά αμαρτία. Το δεινό είναι μια δράση που γίνεται απερίσκεπτα, χωρίς να κοιτάμε τους άλλους. Όταν κάνεις κάτι το οποίο είναι ευχάριστο μόνο σ' εσένα - αυτό είναι κακό. Όταν κάνεις κάτι το οποίο είναι ευχάριστο και στους άλλους -αυτό είναι καλό. Το κακό έχει σαν γνώμονα τον μεμονωμένο άνθρωπο. Το καλό έχει σαν γνώμονα όλους τους ανθρώπους, δηλαδή το Όλον.

Κι έτσι, μέσω του κακού κάνουμ' αυτό, που είναι αρεστό σ' εμάς, μέσω δε του καλού αυτό το οποίο είναι αγαπητό στους άλλους, ενώ μέσω της αγάπης αυτό που είναι αρεστό στον Θεό. Λες ότι ο Θεός δέχεται την προσευχή σου. Μία προσευχή είναι ευχάριστη, όταν έχεις υπ' όψη το θέλημα του Θεού. Επομένως, κάνε μόνον αυτό, το οποίο είναι ευχάριστο στον Κύριο! Μόνον τότε θα έχεις καλή διάθεση, και η σκέψη σου θα είναι φωτεινή, τα συναισθήματα σου ανώτερα, ευγενή, κι η θέληση σου δυνατή για να ξεπερνάει όλες τις δυσκολίες. Έτσι θα είσαι υγιής. Εάν δεν λαμβάνεις υπ' όψη σου την Θεία θέληση, ο νόμος του Κάρμα θα έρθει και θα σε βάλει σε μεγάλα διλήμματα. Αιώνες θα περάσουν μέχρι να τα ξεπεράσεις. Το Ευαγγέλιο διηγείται για εκείνον τον χρεώστη, ο οποίος έπεσε μπροστά στα πόδια του κυρίου του και τον παρακαλούσε να του χαρίσει τα δανεικά. Ο κύριος του χάρισε τα δανεικά. Και το δικό σας Κάρμα μπορεί ακόμα και σήμερα να παραγραφεί. - Πώς; - Με τον νόμο της αγάπης. - Αυτό είναι κανόνας χωρίς αγάπη. Όσο ζεις με μίσος, θα γεννιέσαι και θα ξαναγεννιέσαι. Μόλις έρθει η αγάπη, η επαναγέννηση σταματά. Τότε θα μπεις στον νόμο της απελευθέρωσης.

Πρώτον: Μην αποκαρδιώνεις τον εαυτό σου, μην αποκαρδιώνεις τον πλησίον σου. Μην κάνεις κακό σε κανέναν. Το κακό έχει σχέση με τον νόμο "ου φονεύσεις!" Να ζεις με τον νόμο της αγάπης, κι όχι του φόβου. Φοβάσαι να πεις μερικές λέξεις στον άνθρωπο, για να μην τον προσβάλεις. Εάν δεν μπορείς να πεις μια καλή λέξη στον άνθρωπο, πιο καλά καθόλου να μην μιλάς. Κάποιος αδελφός σας λεει κάτι, όμως, μόλις φύγει, λετε: Πολύ μιλάει αυτός ο αδελφός! Όχι, πες του: Καλά μιλάς, αδελφέ. Πλούσιος κι απλόχερος άνθρωπος είσαι. Και σ' εκείνον, ο οποίος μόλις και βγάζει λέξη από το στόμα του, πες ότι είναι έξυπνος. Όποιος μιλάει πολύ, χάνει την σύνδεση με τη σκέψη του, και μοιάζει μ' εκείνον, που του έφεραν τυρόπιτα και νόμισε ότι την έκανε ο ίδιος. Ας ευχαριστήσει τον ήλιο, το νερό, τον αέρα, το έδαφος, το στάρι, το πρόβατο. Αυτά, τουλάχιστον, κάνω εγώ. Πριν να φαω την τυρόπιτα, ευχαριστώ όλους, όσους έλαβαν μέρος κι εκείνον που έκανε την τυρόπιτα. Τώρα, και σε σας δεν θέλω να μιλάω πολύ, γιατί ξέρω ότι εσείς οι ίδιοι θα διορθωθείτε. Διορθωθείτε όπως κι εγώ διορθώνομαι. Τις προάλλες έκανα ένα λάθος. Είχα λίγο γλυκό κρασί που είχε αρχίσει να ξινίζει, το έβαλα μέσα σ' ένα γυάλινο δοχείο και το άφησα ανοιχτό σ' ένα ντουλάπι. Μετά από δύο ή τρεις μέρες, αισθάνομαι έντονη μυρωδιά ξυδιού. Έψαξα την αιτία, βρήκα το ανοικτό δοχείο και είπα: Απ' την αρχή κιόλας έπρεπε να ρίξω το κρασί σ' ένα καλά σκεπασμένο δοχείο. Άδειασα το κρασί στο δοχείο. Μετά έριξα καυτό νερό στο δοχείο και το έπλυνα, αλλά αυτό έσπασε στα δύο, το νερό ήταν πολύ καυτό, να πού ήταν το λάθος μου. Από κάθε τι βγαίνει μία μυρωδιά - ευχάριστη ή δυσάρεστη. Αν έχετε τέτοιο υγρό, αδειάστε το σε δοχείο και κλείστε το καλά. Κάθε λέξη - καλή ή άσχημη, επίσης έχει μυρωδιά. Από την καλή λέξη βγαίνει μία πνοή αρώματος. Κάθε ένας θα δοκιμάσει την μυρωδιά των λέξεων, που χρησιμοποιεί. Έτσι θα δοκιμάσετε και τη δύναμη σας. Έχει ειπωθεί: "Με τα λόγια σου θα δικαιωθείς". Εγώ λεω: Από τα λόγια σου εξαρτάται να σε αγαπούν οι άνθρωποι ή να μη σε αγαπούν. Η αγάπη καθορίζεται από τα λόγια του ανθρώπου. Αν μιλάς γλυκά, θα έλθει σ' εσένα• αν τα λόγια σου είναι πικρά, θα σε εγκαταλείψει.

Αγάπη προς τον Θεό, αγάπη προς τον πλησίον, αγάπη προς τον εαυτό σου. Ευχαριστίες προς τον Κύριο, ευχαριστίες προς τον πλησίον, ευχαριστίες προς τον εαυτό σου. Σαν κάνεις κάτι καλό, ευχαρίστησε που το έκανες. Αν πεις μία καλή λέξη, να χαρείς. Αν σκεφθείς κάτι καλό, να χαρείς. Αν αισθανθείς κάτι καλό, να χαρείς. Αν έχεις γράψει ένα όμορφο βιβλίο, πάλι να χαρείς. Αυτό το βιβλίο θα το χρησιμοποιήσουν και οι άλλοι. Σαν δουλεύει το μυαλό σου, μαζί με σένα θα δουλεύουν και τα μυαλά των άλλων ανθρώπων. Η καλή σκέψη πάντα πραγματοποιείται. Να ξέρετε ότι έρχεται το νέο στον κόσμο. Πρέπει να αγαπιόμαστε. Να χαίρεστε, που μπορείτε να αγαπάτε. Το βασικό είναι να αγαπιέστε.

Ένα αγόρι ερωτεύτηκε μία νέα, όμορφη κόρη. Για να δοκιμάσει την αγάπη του, αυτή είπε: Θα σε παντρευτώ, αν μου φέρεις την καρδιά της μητέρας σου. Για να αποδείξει την αγάπη του προς αυτήν, αυτός έβγαλε την καρδιά της μητέρας του, την έβαλε σ' ένα κουτί και τρέχοντας της την πήγε. Στο δρόμο αυτός σκόνταψε κι έπεσε στην γη. Η καρδιά ανησύχησε και τον ρώτησε: - Κτύπησες, γιε μου; - Αυτό είναι αγάπη! Η μητέρα δεν υπολογίζει ότι ο γιος της την σκότωσε, αλλά ανησυχεί γι' αυτόν, μη κτυπήσει. Αυτή πάντα λυπάται και βοηθά.

Τώρα θα ερμηνεύσουμε τα λόγια του κοριτσιού. Αυτή ήθελε να πει στον αγαπημένο της ότι θέλει να δει την καρδιά της μητέρας του, να την δοκιμάσει και να γίνει σαν αυτήν. Η κόρη έβλεπε ότι της έλειπε κάτι, γι' αυτό ήθελε να έχει πιο κοντά την καρδιά της μητέρας του, να την αγαπήσει. Αυτή ήθελε να δει την μητέρα του, αν είναι πιο καλή απ' αυτόν. Και κατάλαβε ότι η μητέρα του ήταν πιο καλή από τον γιο. Όποιος έφτιαξε αυτή τη διήγηση, έβαλε κάτι σκληρό στον χαρακτήρα του κοριτσιού. Όχι, η κόρη κατάλαβε, ότι η μητέρα του αγαπημένου της ήταν πολύ έξυπνη, καλή κι ευχάριστη γυναίκα.

Αναφέρεται στη Γραφή: "Γιε μου, δώσε μου την καρδιά σου". Δηλαδή ο Θεός θέλει την καρδιά του ανθρώπου. Είναι σκληρός Αυτός; Υπάρχει τίποτε άσχημο στο ότι θα δώσεις την καρδιά σου στον Κύριο; Πού είναι η καρδιά μας σήμερα; Αφού αγαπάς, η καρδιά σου είναι στα χέρια του Κυρίου. Όταν μισείς, η καρδιά σου είναι στα χέρια του διαβόλου. Όταν υπηρετείς τον Θεό, η καρδιά σου είναι στα δικά σου χέρια. Αυτό είναι το κριτήριο, το οποίο καθορίζει σε τίνος χέρια είναι η ανθρώπινη καρδιά.

Αγαπάτε, για να είναι η καρδιά σας στα χέρια του Κυρίου.

Υπηρετήστε τον Κύριο, για να είναι η καρδιά σας στα χέρια σας. Σ' αυτό κρύβεται η δύναμη του ανθρώπου.

Ο Χριστός είναι ο άνθρωπος της άφθονης δύναμης.

Ο Χριστός είναι ο άνθρωπος της άφθονης πίστης.

Ο Χριστός είναι ο άνθρωπος της άφθονης αγάπης.

13. Πρωινή ομιλία που έγινε από τον Διδάσκαλο στις 26 Δεκέμβρη 1937, Σόφια - Ίζγκρεβ.