Κοινωνία Με Τον Θεό

Διάλεξη του Διδασκάλου που έγινε στις 23 Νοεμβρίου 1930 στην Σόφια, Ίζγκρεβ.

Η Ζωή, στις εκδηλώσεις της, έχει μια πραγματική όψη και μια μη πραγματική όψη. Αυτές οι εκδηλώσεις έχουν την πρακτική και θεωρητική σημασία τους. Για παράδειγμα, η πίστη του ανθρώπου είναι μια από τις θεωρητικές όψεις της Ζωής. Ό,τι και να σκέφτεται κανείς για την πίστη, είναι πάντοτε θεωρία. Σ' αυτή την περίπτωση, λοιπόν, όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί ως προς τις θεωρητικές συλλήψεις τους περί της πίστεως και της Ζωής. Ωστόσο, όσον αφορά αυτό που είναι πραγματικό στη Ζωή, δηλαδή στην υποστατική όψη της Ζωής, όλοι οι άνθρωποι, όπως και τα ζώντα όντα γενικά, έχουν ταυτόσημες αντιλήψεις και παρόμοιες θεωρίες. Μέσα στην πραγματικότητα υπάρχει μια ενότητα. Για παράδειγμα, όταν έρχεται η Χαρά, παράγει τις ίδιες συνθήκες και περιστάσεις και τις ίδιες αλλαγές σε όλα τα ζώντα όντα. Αυτές οι αλλαγές είναι προφανέστερες στους ανθρώπους και μπορεί να τις παρατηρήσει κανείς με τον καλύτερο τρόπο. Όταν χαίρονται οι άνθρωποι, οι σφυγμοί τους αυξάνουν, η ροή του αίματος προς την καρδιά αυξάνει, και όλα τα όργανα διαστέλλονται. Γενικά, η χαρά προκαλεί μια διαστολή του ανθρώπου.

Μια άλλη πραγματική όψη της Ζωής είναι η προσευχή. Αυτός που δεν ξέρει να προσεύχεται, κάνει μονάχα θεωρίες. Και το να κάνεις θεωρίες για την ζωή, δεν μπορεί να αποκληθεί πραγματική προσευχή. Οι άνθρωποι της εποχής μας θεωρούν ότι η προσευχή γενικά δεν είναι παρά μονάχα γι' αυτόν που είναι απλοϊκός και αμόρφωτος. Κατά την γνώμη τους η προσευχή είναι κάτι το απλό σε σχέση με το επιστημονικό, με την ιδιοφυία ή με τον άγιο. Στην ουσία, αν εξετάσει κανείς την ζωή ενός ιδιοφυούς ανθρώπου, ενός σοφού ή ενός αγίου, θα δει ότι αυτή η ζωή, από την αρχή ως το τέλος, δεν είναι παρά μια προσευχή. Η ζωή αυτών των ανθρώπων αρχίζει με την προσευχή και τελειώνει με την προσευχή. Για παράδειγμα, η προσευχή ενός ιδιοφυούς ανθρώπου αποδεικνύει ότι έχει μέσα του μια έξοχη ιδέα και ότι θέλει να φέρει μια προσφορά για την ανθρωπότητα. Μια παρόμοια ζωή είναι απολύτως ανιδιοτελής. Και γι' αυτό τον λόγο λέμε ότι ο ιδιοφυής άνθρωπος και ο άγιος δεν αναζητούν στην ζωή τους την προσωπική τους ευτυχία.

Έτσι, λοιπόν, όσοι είναι έτοιμοι να καταλάβουν την προσευχή εσωτερικά, δια της διαισθήσεως, είναι σε θέση να διεισδύσουν στο βαθύ της νόημα. Σε όλες τις σύγχρονες γλώσσες, δεν υπάρχει καμιά γλώσσα που να είναι σε θέση να εκφράσει την έξοχη ιδέα που είναι κρυμμένη μέσα στην έννοια της προσευχής. Και στις μέρες μας, ελλείψει μιας τέτοιας λέξης, χρησιμοποιούμε στις διάφορες γλώσσες λέξεις που εκφράζουν κατά προσέγγιση αυτή την έννοια της προσευχής. Το να προσεύχεσαι σημαίνει να στρέφεις την νοημοσύνη σου, την καρδιά σου, την ψυχή σου και το πνεύμα σου προς την Πηγή της Ζωής απ' όπου προήλθες. Αν κάποιος γίνει χυδαίος και σκληρός, τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι σπάνια θυμάται το πρώτο αίτιο, δηλαδή την Πρώτη Πηγή της Ζωής. Κατά συνέπεια, η παρακμή της σύγχρονης ανθρωπότητας οφείλεται στο γεγονός ότι παραμελεί και λησμονεί το Πρώτο Αίτιο από το οποίο προήλθε.

Ο άνθρωπος των ημερών μας παραμελεί τον Θεό και γι' αυτό λέει: "Είμαι ένας άνθρωπος ελεύθερος, μπορώ να ζήσω δίχως Θεό, μπορώ επίσης και δίχως προσευχή." Αυτός είναι ο συλλογισμός ενός ανθρώπου που νομίζει πως είναι ελεύθερος-αλλά αυτός ο συλλογισμός δεν είναι ορθός από την λογική άποψη και το μόνο αίτιο γι' αυτό είναι πως ό,τι είναι Πραγματικό, δηλαδή Απόλυτο μέσα στην κόσμο, δεν μπορεί να γίνει διπλό. Όπως ο Θεός που μας δημιούργησε δεν μπορεί να μας ξεχάσει, κατά τον ίδιο τρόπο δεν έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να τον ξεχάσουμε. Αν μας ξεχάσει, τα πάντα τέλειωσαν για μας. Αν μας ξεχάσει, θα πεθάνουμε. Αλλά κι αν τον ξεχάσουμε εμείς, πάλι θα πεθάνουμε. Λέτε: "Γιατί πεθαίνουμε;" Θα σας αποδείξω γιατί έρχεται ο θάνατος. Όταν κάποιος ρωτάει αν θα μπορέσει να ζήσει δίχως την προσευχή, είναι το ίδιο σαν να υποθέτει ότι μπορεί να ζήσει δίχως να αναπνέει. Κι αυτός που νομίζει ότι είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος, ας προσπαθήσει να σταματήσει την αναπνοή του μονάχα για μια ώρα. Αν καταφέρει να σταματήσει την αναπνοή του για μια ώρα, θα καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος της και γιατί την χρειάζεται. Σε σύγκριση με την αναπνοή την οποία χρειάζεται ο άνθρωπος, η ιδέα του Θεού και το να τον σκέπτεται, είναι μια αναγκαιότητα χίλιες φορές μεγαλύτερη. Όσο συχνότερα θυμάται ο άνθρωπος τον Θεό και τον έχει στις σκέψεις του, τόσο ευγενέστερος είναι. Η ευγένεια της ανθρώπινης ψυχής εξαρτάται από το αν σκέπτεται τον Θεό. Άρα, αν θέλουμε να είμαστε ευγενείς, πρέπει να θυμόμαστε τον Θεό ως μια ουσία που κυλάει μέσα από μας. Σε όλες τις περιστάσεις της ζωής, στις χαρές, στις συμφορές, πρέπει να θυμόμαστε τον Θεό. Εκτός Θεού καμία εκπαίδευση, καμία ευγένεια ψυχής, καμία επιστήμη, καμία θρησκεία, καμία τέχνη και επάγγελμα, τίποτε δεν υπάρχει.

Κάποιος λέει: "Η καλλιέργεια μπορεί να υπάρχει επίσης δίχως Θεό." Απαντώ: Αν η ζωή πάνω στην Γη μπορεί να υπάρχει δίχως τον ήλιο, τότε και η καλλιέργεια επίσης θα μπορεί να υπάρχει δίχως Θεό. Αν τα φυτά μπορούν να ζήσουν δίχως νερό, τότε και η καλλιέργεια θα μπορεί να υπάρχει δίχως Θεό. Αν οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν δίχως να αναπνέουν αέρα, τότε και η καλλιέργεια θα μπορεί να υπάρχει δίχως Θεό. Αυτές είναι συγκρίσεις που μας κάνουν να αντιληφθούμε την μεγάλη αναγκαιότητα της προσευχής. Η ανθρώπινη σκέψη δεν μπορεί να εξελιχθεί δίχως την προσευχή. Ας μην μιλήσουμε για τις δόλιες ανθρώπινες σκέψεις σύμφωνα με τις οποίες η ιδέα του Θεού αναπαρίσταται ως καρικατούρα. Η ιδέα των συγχρόνων ανθρώπων περί Θεού είναι μια ιδέα της παρακμασμένης ανθρωπότητας. Αυτό που πιστεύουν πως είναι πραγματικό, δεν έχει καμιά πραγματικότητα. Πόσες φορές έχουν προσευχηθεί στον Θεό δίχως να πάρουν απάντηση; Αν προσεύχεται κάποιος στον Θεό και δεν παίρνει απάντηση στην προσευχή του, βρίσκεται σε παρόμοια θέση μ' αυτόν που διψάει και βλέπει στον ύπνο του ότι πίνει, αλλά, μόλις ξυπνήσει, νοιώθει την δίψα του. Το νερό που πίνει στον ύπνο του, δεν σβήνει την δίψα του. Άρα, το να πίνεις νερό κατ' αυτόν εδώ τον τρόπο, δεν είναι πραγματικό. Η Πραγματικότητα διακρίνεται από το γεγονός ότι είναι σε θέση να σβήσει την κάθε δίψα και κάθε τι που χρειάζεται ο άνθρωπος εσωτερικά. Μέσα στην Πραγματικότητα ο άνθρωπος ανυψώνεται ακατάπαυστα και συνεχώς.

Αυτή η αποψινή συγκέντρωση έχει ως στόχο την πραγματικότητα της προσευχής, για να καταλάβετε πώς πρέπει να προσεύχεστε. Όταν προσεύχεστε, δηλαδή όταν πηγαίνετε μπροστά στον Θεό, νοιώθετε καταπιεσμένοι. Μπορείτε να προσευχηθείτε ορθά, αν είστε καταπιεσμένοι; Κι ωστόσο η καταπίεση σε τι οφείλεται; Όταν ο μαθητής έχει μάθε το μάθημα του όπως πρέπει, σηκώνεται από την θέση του σταθερά και με θάρρος και απαντά καλά σε κάθε ερώτημα που του θέτει ο δάσκαλος του. Κι αν δεν έχει μάθει καλά το μάθημα του, ο μαθητής θα νοιώσει καταπίεση και θα πει: "Ο δάσκαλος με κάνει να αποτύχω." Όταν προσεύχεστε στον Θεό, να έχετε υπ' όψη την ποιότητα του Θεού: Είναι απείρως υπομονετικός, αλλά είναι ταυτόχρονα και απαιτητικός. Όταν λες την προσευχή σου, να προσεύχεσαι για πραγματικά και αυθεντικά πράγματα. Δεν αρέσει στον Θεό να προσεύχεστε για μάταια πράγματα. Τα μάταια πράγματα είναι αυτά που η εκπλήρωση τους εξαρτάται από εμάς. Και δεν πρέπει να περιμένουμε ότι ο Θεός θα κάνει αυτά τα πράγματα. Είναι αστείο, όταν πηγαίνεις ενώπιον του Θεού να προσεύχεσαι: "Κύριε, μάθε με πώς να τρωω" ή, πάλι: "Κύριε, μάθε με πώς να πίνω νερό, πώς να απλώνω το χέρι στους ανθρώπους, πώς να ντύνομαι." Ένα μεγάλο μέρος των προσευχών των ανθρώπων της εποχής μας είναι αυτού εδώ του είδους.

Λέω: Οι άνθρωποι της εποχής μας έχουν ανάγκη την προσευχή που μπορεί να διορθώσει την ζωή τους και να την καταστήσει έντιμη και ευγενή, προκειμένου να αποκλειστούν η πλεονεξία και η αδηφαγία. Η πλεονεξία είναι μια διαστροφή και ένα έλκος που καταστρέφει βαθμηδόν την ανθρώπινη ψυχή. Σαν σύννεφο, σκοτεινιάζει την συνειδητότητα του ανθρώπου και σκληραίνει την καρδιά του. Ο πλεονέκτης και ο αδηφάγος δεν σκέπτονται όλη την ημέρα παρά μονάχα τον εαυτό τους: Πώς να φάνε καλά, πώς να ντυθούν καλά, πώς να είναι ζεστό και άνετο το σπίτι τους, πώς να έχουν καλή υγεία. Κι όσον αφορά τα βάσανα των άλλων ανθρώπων, λένε: "Τούτο δεν με ενδιαφέρει." Το να μην ενδιαφέρεσαι για τον πλησίον σου, είναι μια κατάσταση ψυχής ξένη, ενώπιον της οποίας ο άνθρωπος μπορεί να υποχωρήσει. Αυτή η κατάσταση σπάνια καταλαμβάνει τον άνθρωπο, αλλά νοιώθει τότε τόσο άσκημα και δυσάρεστα, ώστε θα πρέπει να καθαρίζεται επί μακρόν για να απαλλαγεί απ' αυτήν.

Έτσι, λοιπόν, συγκρατείστε καλά την ακόλουθη αλήθεια: Δεν υπάρχει τίποτε το εξοχότερο και το σπουδαιότερο στην ζωή του ανθρώπου από την προσευχή. Ό,τι κι αν σας πουν, μην ξεχνάτε την σημασία και την αναγκαιότητα της προσευχής και της κοινωνίας με τον Θεό. Τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με την προσευχή, ούτε η αγάπη πάνω στην Γη, ούτε η σοφία πάνω στη Γη, με την προσευχή, αυτήν την κοινωνία του ανθρώπου με το πρώτο αίτιο. Η ισχύς της προσευχής συνίσταται στο εξής: Καθώς προσεύχεται ο άνθρωπος, αναγκάζει όλες του τις αρετές να εργασθούν. Μια προσευχή κατά την οποία δεν αναγκάζονται όλες οι αρετές του ανθρώπου να εργαστούν, δεν είναι πραγματική. Η προσευχή οφείλει να συνενώνει εντός της τις ποιότητες της Αγάπης, της Σοφίας, της Αλήθειας, της Δικαιοσύνης, της Αρετής, του Ελέους και άλλες αρετές. Όταν θα πάτε μπροστά στον Θεό με μια τέτοια προσευχή, θα μοιάζετε με δέντρο που οι καρποί του είναι ώριμοι. Αν ο Θεός σας δει φορτωμένους κατ' αυτόν εδώ τον τρόπο, θα χαρεί, γιατί μπροστά του ήρθε ένα παιδί έλλογο που ξέρει να μιλάει με μια γλώσσα υψηλή και αγγελική. Λέτε: "Δεν μπορεί να είμαστε όλοι μας έλλογα παιδιά." - Δεν πειράζει. Ο Θεός ανέχεται και τα χαζά παιδιά, αλλά υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα σ' ένα παιδί έλλογο και σ' ένα παιδί χαζό και παράλογο. Το χαζό παιδί δεν θα μπορέσει ποτέ να έχει το αποτέλεσμα του έλλογου και νοήμονος παιδιού. Βλέπουμε παντού τα αποτελέσματα: Αυτός που είναι έλλογος, μελετάει, ενώ αυτός που είναι χαζός, αναβάλλει συνεχώς αυτά που έχει να κάνει- αυτός που είναι έλλογος, αποκτά καλά αποτελέσματα, ενώ αυτός που είναι χαζός, παρηγορείται.

Λέω: Αν στο παρελθόν οι άνθρωποι δεν ήξεραν να προσεύχονται, θα είχαν χάσει ό,τι έχουν διατηρήσει ως σήμερα. Ό,τι είναι καλό, έξοχο, και ωραίο που μπόρεσαν να το κρατήσουν μέσα τους, οφείλεται στο πνεύμα προσευχής που εργάστηκε εντός της ψυχής τους. Κατά συνέπεια, χάρη της προσευχής, έστω και αν δεν είναι πάντοτε τόσο καλή και ορθή, όσο συμβαίνει με τους ανθρώπους της εποχής μας, ένα μέρος του καλού διατηρείται και μπορούν να αποκτήσουν κάτι το καινούργιο. Χάρη στην προσευχή, γινόμαστε καλοί αγωγοί των έξοχων και ευγενών δυνάμεων που συντηρούν όλο το ανθρώπινο γένος. Η ψυχή χρειάζεται μια εσωτερική και πνευματική τροφή, που δεν μπορεί να της την εξασφαλίσει τίποτε άλλο εκτός από την προσευχή.

Τώρα, καθώς σας κοιτάζω, παρατηρώ ότι έχετε γίνει πιο πλούσιοι, καθώς έχετε την γνώση την οποία σας διδάσκω, αλλά δεν έχετε μάθει να προσεύχεστε. Από πολλές απόψεις σκέπτεστε όπως εγώ, συλλογίζεστε ως φιλόσοφοι όπως εγώ, κηρύσσετε και διδάσκετε όπως εγώ, μιλάτε όπως εγώ, αλλά δεν γνωρίζετε ένα μόνο πράγμα, δεν γνωρίζετε να προσεύχεστε όπως εγώ. Το μόνο πράγμα που δεν μπορώ να σας διδάξω, είναι η προσευχή. Δεν επιτρέπω ποτέ στον εαυτό μου να διδάξω κάποιον πώς πρέπει να προσεύχεται. Γιατί; - Κατά την γνώμη μου, η προσευχή είναι η αγιότερη και ιερότερη πράξη που δεν μπορεί να την προσεγγίσει παρά μόνον η ψυχή. Κάποιος με ρωτάει: "Πες, λοιπόν, πώς προσεύχεσαι, και τι λες όταν προσεύχεσαι;" - Το πώς προσεύχομαι δεν θα μπορέσω να στο πω, αλλά προσεύχομαι ανά πάσα στιγμή. Προσεύχομαι όταν τρώω, όταν πίνω νερό, όταν διαβάζω, όταν ταξιδεύω, προσεύχομαι πάντοτε και παντού. "Δεν νοιώθεις δυσκολία με τόσες προσευχές;" - Αντίθετα, νοιώθω πιο άνετα. Η Ζωή συνίσταται ακριβώς στην προσευχή. Αν ο άνθρωπος πάψει να προσεύχεται, η Ζωή χάνεται. Η προσευχή είναι κάτι το έξοχο! Δεν συνίσταται στην πολυλογία, στο μουρμούρισμα προσευχών. Όταν θα έχετε μάθει να προσεύχεστε, η ζωή σας θα πάρει νόημα. Οι μαθητές του Ιησού δεν ήξεραν κι αυτοί να προσεύχονται, γι' αυτό και απευθύνθηκαν προς αυτόν λέγοντας του: "Διδάσκαλε, μάθε μας να προσευχόμαστε." Κι ο Ιησούς τους απάντησε: "Όταν έρθει το Πνεύμα της Αληθείας, θα σας το μάθω." Είχαν, όμως, ένα πρότυπο πραγματικής προσευχής στο πρόσωπο του Ιησού.

Λέω: Κάθε άνθρωπος μπορεί να μάθει να προσεύχεται. Δεδομένου ότι η προσευχή εξαρτάται από αρετές, πρέπει να βάλετε την Αγαθοεργία στα θεμέλια της Ζωής. Αν το καταφέρετε αυτό, δεν θα αντιληφθείτε πώς οι ικανότητες της προσευχής εμφανίζονται ως φυσικό αποτέλεσμα της Ζωής. Κατ' εκείνην ακριβώς την στιγμή, η ψυχή του ανθρώπου θα ανθίσει, σαν ένα δέντρο με χιλιάδες αρωματικά άνθη. Όταν ο άνθρωπος φτάσει στην κατάσταση της προσευχής, το κακό δεν θα υπάρχει πια γι' αυτόν θα είναι καλοσυνάτος προς όλο τον κόσμο, θα χαίρεται με τα πάντα, θα ευχαριστεί για τα πάντα. Βλέποντας το σκουλήκι να έρθει, θα σταματήσει μπροστά του και θα θελήσει να το βοηθήσει για κάτι. Κοιτάζοντας ένα δέντρο που τα κλαδιά του τα ταρακουνάει ο άνεμος, θα νοιώσει μια καλή διάθεση προς αυτό και θα θελήσει να το βοηθήσει. Μπροστά στα μάτια του ανθρώπου αυτού, κάθε πράγμα γίνεται ζωντανό. Βλέπει παντού το Θείο Πνεύμα που εργάζεται και βοηθάει. Τούτο αφυπνίζει μέσα του την παρόρμηση για να εργαστεί κι αυτός επίσης για να αποδεσμευτεί από τις περιοριστικές συνθήκες της Ζωής.

Ρωτάτε αν μονάχα ο άνθρωπος προσεύχεται. - Κάθε ζωντανό ον προσεύχεται. Τα ζώα και τα φυτά προσεύχονται επίσης. Το καλό άρωμα που τα άνθη απλώνουν στον αέρα είναι η προσευχή τους. Όταν ένα φυτό χάσει το άρωμα του, ξεραίνεται. Όσο το φυτό αποπνέει το άρωμα του, βρίσκεται σε αύξηση και εξέλιξη. Υπάρχουν φυτά που τα φύλλα τους αποπνέουν επίσης μιαν οσμή, σαν τα άνθη. Κατά συνέπεια, κι ο άνθρωπος, όταν προσεύχεται, απλώνει ένα ωραίο άρωμα, σαν φυτό. Όσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο δυνατότερο είναι το ωραίο του άρωμα. Αν πάψει να προσεύχεται, το άρωμα του εξαφανίζεται. Αυτός που δεν προσεύχεται ποτέ ή που λησμόνησε να προσευχηθεί, μυρίζει άσχημα. Η ποιότητα του φυτού είναι αυτή που προσδιορίζει το άρωμα του. Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο καθορίζονται και οι αρετές του ανθρώπου. Όσο πιο εξελιγμένες είναι οι αρετές του, τόσο πιο δυνατή και ευχάριστη είναι η οσμή που αποπνέει ο άνθρωπος.

Έτσι, λοιπόν, η προσευχή είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην Ζωή. Όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο προσευχόμαστε, πρόκειται για μια μέθοδο απολύτως προσωπική που ο καθένας πρέπει να την μάθει εντελώς μόνος. Αν σας κάνω να γνωρίσετε πώς προσεύχομαι, δεν θα ακούσετε παρά μονάχα μια ηχώ από την οποία τελικά θα κουραστείτε και θα εγκαταλείψετε κάθε προσευχή. Η προσευχή δεν έχει νόημα παρά μονάχα όταν βγαίνει από τα τρίσβαθα της ψυχής. Αν θέλει να σας κάνει κάποιος να μάθετε πώς πρέπει να προσεύχεστε, θα σας πει: "Εγώ θα προσεύχομαι για σας, κι εσείς θα εργάζεσθε για μένα." Αυτός είναι ο νόμος. Όταν εργάζεσθε για τον άλλον, τούτος εδώ θα πρέπει πάση θυσία να προσεύχεται για σας. Αν δεν προσεύχεται για σας, δεν θα πρέπει να εργάζεσθε γι' αυτόν. Αυτές είναι στην ουσία οι σχέσεις ανάμεσα στους πνευματικούς ανθρώπους. Αν προσεύχεστε για κάποιον, αυτός θα εργάζεται για σας.

Απόψε, θέλω να προσευχηθείτε κι εγώ να εργασθώ• ή, πάλι, να προσευχηθώ εγώ και να εργασθείτε εσείς. Μπορούμε να χωρισθούμε σε δυο ομάδες: Η πρώτη ομάδα θα εργασθεί, ενώ η άλλη θα προσευχηθεί. Ό,τι κι αν αποδεχθείτε ή αναλάβετε, ένα μόνο πράγμα είναι σημαντικό για σας: Το να κατευθύνετε, όλοι σας, την συνειδητότητα σας προς τον Θεό. Καμιά στιγμή δεν είναι πιο επίσημη από την στιγμή όπου μπορούμε να στρέψουμε το πνεύμα μας και την καρδιά μας ψηλά προς αυτόν που μας έδωσε κάθε τι το καλό και το δίκαιο. Εάν εργάζεσθε κατ' αυτόν τον τρόπο ακατάπαυστα, συνεχώς, επί ένα έτος, θα είστε πάντοτε χαρούμενοι και ευτυχείς και θα νοιώθετε την παρουσία του Θεού. Σε όλες τις περιπτώσεις της Ζωής, η προσευχή θα είναι σε θέση να σας βοηθήσει. Μια επιστήμη δίχως προσευχή κουράζει και τον άνθρωπο και τον κάνει να πλήξει μια θρησκεία δίχως προσευχή κάνει τον άνθρωπο να πλήξει μια αγάπη δίχως προσευχή κάνει τον άνθρωπο να πλήξει ένα γεύμα δίχως προσευχή προκαλεί ενοχλήσεις στον άνθρωπο κάθε τι που γίνεται δίχως προσευχή, είναι επώδυνο για τον άνθρωπο.

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι πάρα πολύ απαιτητικοί στις προσευχές τους. Η προσευχή τους είναι αυστηρή, ακριβής, ολιγόλογη. Αλλά, ταυτόχρονα, υπάρχουν άνθρωποι, κυρίως μεταξύ των φτωχών, που η προσευχή τους κυλάει εντελώς ελεύθερα, ανάλογα με τα συναισθήματα τους ανά πάσα στιγμή της ζωής τους. Κι έπειτα από αυτή την προσευχή, το πρόσωπο φωτίζεται και αναλαμβάνει ένα ήρεμο χαμόγελο- ταυτόχρονα, μια αλλαγή επέρχεται στην ψυχή. Μπορείτε να ακούσετε έναν φτωχό άνθρωπο που προσεύχεται: "Κύριε, υπάρχει κάτι μέσα μου που θέλει να προσευχηθεί, αλλά δεν ξέρω πώς. Καταλαβαίνω ότι αφιερώνεις φροντίδες και χρόνο για μένα, αλλά δεν έχω μάθει να προσεύχομαι. Κάνω προσπάθειες για να εκπληρώσω το Θέλημα σου, αλλά δεν καταφέρνω να το κάνω, και διαπράττω συνεχώς σφάλματα. Αν έχεις την πρόθεση να με χτυπήσεις, το χέρι σου θα με λιώσει. Λυπήσου με, δεν θα ξανακάνω το ίδιο λάθος δεύτερη φορά." Ο Θεός, όταν ακούσει αυτή την προσευχή, στέλνει την ευλογία του πάνω σ' αυτή την ψυχή και λέει: "Αυτό είναι ένα νοήμον παιδί, θα τα βγάλει πέρα εύκολα." Θα σας γνωστοποιήσω τα πράγματα κατά έναν τρόπο εντελώς ανθρώπινο, έτσι όπως παράγονται μεταξύ των ανθρώπων. Ποιος δεν έχει συναντήσει στην ζωή έναν άνθρωπο με ειλικρινή και ανοιχτή καρδιά που να μιλάει από τα τρίσβαθα της ψυχής του; Όταν ακούτε τα λόγια ενός τέτοιου ανθρώπου, νοιώθετε ότι είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να σας βοηθήσει, ότι είναι έτοιμος να κάνει όλες τις θυσίες για σας. Τότε κι εσείς επίσης νοιώθετε μια καλή διάθεση προς αυτόν. Κι αν σας προκάλεσε κάποιο κακό ή κάποια προστυχιά, κάποια απώλεια, θα είστε έτοιμοι να του δώσετε την συγγνώμη σας. Λέω: Αν δεν συγχωρείτε τα σφάλματα των πλησίον σας, ούτε και τα δικά σας σφάλματα θα συγχωρεθούν. Συχνά απευθύνεστε στον Θεό με το αίτημα να σας αποκαλυφθούν κάποια μυστικά. Πολλά πράγματα θα σας αποκαλύψει, αλλά θα το κάνει μονάχα την στιγμή όπου θα έχετε μάθει να προσεύχεστε καλά και όπως πρέπει.

Τώρα, καθώς σας κοιτάζω απόψε, βλέπω πως υπάρχουν ανάμεσα σας νέοι και ηλικιωμένοι. Όλοι σας λέτε πως αγαπάτε και πως έχετε μεταξύ σας αδελφικές σχέσεις. Από τι διακρίνεται, λοιπόν, ο πιο ηλικιωμένος από πιο νέο; - Ο ηλικιωμένος διακρίνεται από την καλή του θέληση να προσφέρει υπηρεσία στον νεαρό αδελφό του, ενώ αυτός ο νεαρός αδελφός διακρίνεται από την καλή θέληση να εργασθεί. Τούτο σημαίνει ότι και οι δυο, ο ηλικιωμένος αδελφός και ο νεαρός αδελφός, είναι έτοιμοι να κάνουν παντός είδους εργασία που θα παρουσιασθεί στην ζωή τους. Κάθε άνθρωπος οφείλει να έχει μέσα στην ψυχή του την καλή θέληση να υπηρετεί τον Θεό, κατά τον τρόπο με τον οποίον οι άγγελοι και οι εξελιγμένοι Αδελφοί έχουν την καλή θέληση να βοηθούν τους πάντες, δίχως να υπολογίζουν την κατάσταση και την συνθήκη αυτού τον οποίο βοηθούν.

Ρωτάτε: "Προς ποια κατεύθυνση πρέπει να είμαστε στραμμένοι για να προσευχηθούμε;" Θα πρέπει να ξέρετε ένα μονάχα πράγμα: Η προσευχή δεν υπόκειται σε κανόνες, σε κανένα κανόνα και σε κανένα περιορισμό. Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται όπως πρέπει, είναι πάντοτε στραμμένος προς τον Θεό. Δεν θα μπορέσετε να προσευχηθείτε, αν δεν έχετε στραφεί προς τον Θεό. Αν απευθύνετε την προσευχή σας στον Θεό ενώ σκέφτεστε κάποιον άνθρωπο, είτε τον φίλο σας ή την μητέρα σας ή τον πατέρα σας, θα προσεύχεστε προς αυτόν. Αν απευθύνετε την προσευχή σας προς τον Θεό, αλλά σκέφτεστε μονάχα τα χρήματα και το σπίτι σας, τότε θα προσεύχεστε στα χρήματα και στο σπίτι. Αν απευθύνετε την προσευχή σας στον Θεό και σκέφτεστε έναν άγιο, τότε προς αυτόν θα προσεύχεστε κι όχι προς τον Θεό. Αν επιθυμείτε να εισακουστεί η προσευχή σας και να γίνει δεκτή από τον Θεό, η σκέψη σας θα πρέπει να απευθύνεται αποκλειστικά προς αυτόν. Κατά την διάρκεια της προσευχής σας, το πνεύμα σας πρέπει να είναι απαλλαγμένο από κάθε άλλη σκέψη, όποια κι αν είναι αυτή.

Έτσι, λοιπόν, όταν προσεύχεστε, ας υπάρχει μέσα στην συνειδητότητα σας μόνο η εικόνα του Θεού. Καμία άλλη εικόνα! Θα πείτε: "Δεν ξέρουμε ποιά είναι η εικόνα του Θεού." Όχι, την ξέρετε αυτή την εικόνα, και, τώρα, το μόνο που μένει, είναι να την ξαναβρείτε. Υπάρχει μια περίσταση στην Ζωή όπου όλα τα ζώντα όντα, από τα μικρότερα ως τα μεγαλύτερα, απολύτως όλα τα όντα, κατευθύνουν την συνειδητότητα τους προς τον Θεό. Σ' αυτή την περίπτωση, λοιπόν, η μυστικιστική όψη της προσευχής συνίσταται στο εξής: Να συλλάβει ο άνθρωπος αυτή την στιγμή για να ενωθεί με την κοινή προσευχή και να πει: "Κατευθύνω την νοημοσύνη μου, την καρδιά μου, την ψυχή μου και το πνεύμα μου προς αυτόν προς τον οποίο κατευθύνονται όλα τα όντα αυτήν εδώ την στιγμή." Ωστόσο, ο καθένας θα κατευθύνει την σκέψη που αντιστοιχεί στο δικό του επίπεδο εξελίξεως. Ο Θεός θα ανταποκριθεί αποστέλλοντας σε κάθε ον την ποσότητα Φωτός που του είναι αναγκαία.

Ας διαβάσουμε τώρα την Καλή Προσευχή και ας κατευθύνουμε την συνειδητότητα μας προς αυτόν προς τον οποίον κατευθύνονται απόψε όλα τα όντα. Αυτή η προσευχή είναι η ενωμένη προσευχή όχι μονάχα για την ανθρωπότητα, αλλά για ολόκληρο το Σύμπαν, για όλους τους αγγέλους, για όλους τους αρχαγγέλους, για όλες τις εξουσίες, για όλες τις δυνάμεις. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος προσευχής για να έχουμε την ευλογία του Θεού προκειμένου να μπορέσουμε να ανυψωθούμε και να εξελιχθούμε σύμφωνα με το Θέλημα του.