LA ABSOLUTA PURECO

La vorto pureco estas komprenebla de ĉiuj homoj. Ĝi havas eksreran kaj internan sencon. Ni diras eksteran aj internan principon. La ekstera pureco ĉiu komprenas kaj vidas. Kiam oni parolas por la ekstera pureco de la domo, ni subkomprenas ke ĝi estu ŝmirita de ekstere kaj de interne, la plankoj de la ĉambroj balaitaj kaj lavitaj, la polvo ĉien forviŝita. Kiam oni parolas por ekstera pureco de io vesto, ni subkomprenas - se la vesto estas blanka, estu bone lavigita; se la vesto estas nigra - sur ĝi ne estu eĉ makuletoKiam oni parolas por la pureco de la oleo, ĝi devas esti freŝa, pura, klara, sen kia ajn odoro. Do, ĉio aĵo estas pura ĝis tiam, ĝis kiam en ĝi ne estas enmetitaj aŭ miksitaj iajn flankajn elementojn. Tio montras, ke en la naturo ekzistas iaj elementoj, kiuj produktas malpurecon.

Kio estas malpureco? - La malpureco estas kontrasto de la Pureco. Ĝis kiam la homo vivas, ĝis kiam li estas sana, li distingiĝas per Pureco. Se la elemento de la malpureco komencas eniri la Vivon, la morto ĵus faras paŝon antaŭe. Kiom pli pliboniĝas la malpurecon, tion pli la morto eniras la Vivon. La morto kaj la la malpureco troviĝas en rektaj rilatoj. Do, la malpureco estas ligita per la morto.

Se oni tion scias, la unua regulo en la vivo estas ke la homo purigu sian menson. Se li purigos sian penson, li ekhavos klaran kaj puran imagon por Dio. Dio ne estas ia formo ekster ni. Li estas fonto de la Vivo. Kion pli - bona ol la Vivo ni havas?Ĉiojn instigojn, ĉio ĝojo en ni estas provokitaj de ĉi tio sento, ke ni ekzistas, ke ni vivas. Leviĝas matene vigla, sana, ekrigardas al la leviĝanta Suno, ekĝojĝas, ke havas ia malgranda ideo por laboro en la tago. Tio estas rezulto de la unuaj elkreskaĵoj de la Arbo de la Vivo. Iu diras: ”La Vivo estas peza, de fru matene ni devos pensi por la nutrado, kion ni manĝos, kiom ni gajnos ktp. ”Mi diras: ”La demando pri la nutro estas elemento de la fizika, de la materiala vivo. La fizika manĝaĵo ne estas bezonata elemento por la anima Vivo de la homo. Por ke estu homo anima, tio ne subkomprenas ke devas mangi multe, nek la manĝaĵo estu tre bonguste preparita. La spicoj kuijn oni aldonas en la manĝaĵo, estas flankaj elementoj. Se ĉiuj raciaj estaĵoj oni kolektas sur unu loko, kiun manĝaĵon al ili donus? - Diversa. Kial? - Ĉar ĉio estaĵo akceptas tio speco de mangaĵo, kiu estas bezonata por lia disvolviĝo. Tamen, inter ĉiuj estaĵoj, inter ĉiuj organismoj sur la Tero, ekzistas io komuna en la manĝado. Ekz: - Se temas pri la akvo, ĉiuj vivaj estaĵoj sen diferenco, ĝin uzas. Unuece la vivaj estaĵoj akceptis sian nutraĵon de la aero, poste - de la akvo kaj plej - poste de la malmola materio. Tiel estis ankaŭ kun la homo. La nuntempa homo forgesis la arton nutriĝi per la limo; nur liaj okuloj konservis ĉi tion arton kaj ĝis nun. Se la okuloj de la homo longtempe ne nutrigos per lumo, ili atrofios.

Sekve, la unua tasko de la homo estas konsistiĝi klaran imagon por Dio. Se oni parolas pri Li, vi devas enmeti en Lia kunscio ĉiujn estaĵojn - de la plej - malgrandaj ĝis la plej - grandaj, por kiuj Li egale zorgas. Ne ekzistas alia estaĵo kiel Dio, pli - bona, pli - alteniga, pli - nobla, pli - helpema, de kiu elfluas la Vivon. La Vivo de la tuta Unuverso oni kaŝas en Dio. Li ne havas egalan en Si mem. Kaj la plej - granda pekulo kaj la plej - granda stultulo, kiam pripensos al Dio, ien profunde en ili ektremos ion. Se la homo ne subkomprenas la sencon de ĉi tiu tremo, li iras kaj trairos tra la, sen akcepti (sen kompreni) kion prezentas la Majestan komencon. Li diros: ”Tremis ion en mi, kiel mi urso vidis. ”Jes, agrable estos, ke homo vidu urson, sed tamen la tremo estas forta, li timiĝas kaj perdis kaj menso kaj vorto. Ofte kaj la plej - granda bravulo timiĝas de la rigardo de la bela junulino. Tiu ĉi heroo diras: “Mi vidis belan junulinon, sed mia koro ektremis. ”Kial lia koro ektremis? - Laŭ la unueca kaŭzo, ke ĉi tiu bravulo ne povas porti la bonaĵon, kion al li oni donacis. Ĉio bonaĵo enhavas en si mem unu danĝeron.

Multaj diras: ”Kio aĵo estas la timo?” - La timo montras la limon, la lokon kien homo apartigas de Dio. Tamen, se la homo atingas al la rekta, la pura penso, la timo transformiĝas en racia forto. Kiu racie pensas, tiu de nenio timiĝas. Jen pro kio nur kiam vi elformos klaran nocion pri Dio nur tiam vi nobliĝos, nur tiam vi akceptos veran konon. Se vi ne gajnos tion ĉi difinitan ideon, ĉion, kion atingas, baldaŭ vi ĝin perdos. Ekzemple ĝis ia tempo vi povas progresi: scienculo fariĝas, artojn eklernos, riĉaĵon akiros, forton disvolvos ktpKiam vi komencas maljuniĝi, vi iom post iom komencos perdi ion de si mem: hodiaŭ vi perdiĝos vian scion, morgaŭ - viajn artojn, de la tria tago - vian riĉaĵon, de la kvara tago - vian forton. Finfine vi troviĝos en la stato de la homo perdita ĉiujn siajn superfluajn ideojn, sen kio ajn instigo por laboro kaj diros: ”Nur unu ideo restis en mi. ”Kio estas ĉi tio ideo? -: Ke mi estis riĉa homo kaj nun mi estas lasta kompatindulo. ”Kion prezentas homo kun ĉi tia ideo?

Nun iu diros: ”Post kiam homo perdis ĉion, li ne devas pensi, senti agi. ”Mi diras: se la pensoj kaj sentoj de la homo estas malpravaj ili elkreas maltrankvilojn, kvietojn, de kiuj li antaŭtempe maljuniĝas. Ni parolas pri la objektivaj pensoj, pri la puraj kaj noblaj sentoj, kiuj kunligas la homon kun Dio kaj donas vastecon kaj flugon de lia agado. Ekz. - maltrankvilaj estas la pensoj, kiam ni ĝenas kiel ni travivis nian vivon, ĉu ni estos sanaj, ĉu ni havos sufiĉe da vivrimedoj ktp. Mi demandas: kiam la reĝa filo eniras lernejon, ĉu li devos pensi kiu lin subtenos, kiom da mono al li senos, kiu al li servos ktp?Li ne devas pensi por tiuj demandoj. Post kiam li estas sendita en la lernejo, de li postulas nur lerni kaj por ĉio alia la patro prizorgos. Sed, se la filo estas maldiligenta kaj ne lernas li elportos la postsekvencojn de sia malemo - grandaj malfeliĉoj trafos lin. Mi diras: vi estas tiaj reĝaj filoj senditaj sur la tero por lerni. Danku al Dio por ĉio, kion vi havas - lumo, aero, akvo kaj pano. Kion al vi ankoraŭ necesas? - Lernu!Unu tagon, post kiam vi revenos de ĉi tio granda ekskurso sur la Tero, vian Patron demandos vin kion vi ellernis ĝis nun.

Tiel vin demandos kaj viaj konatuloj, post kiam ili ekscias ke vi estis ĉe la Sep rilaj lagoj. Vi rakontos, ke supreniris pinton Damga, pinton la Haramio; vi rakontos ke vidis la Sep lagojn. Tamen, tio ne estas ĉio, kion vi povus vidi kaj ellerni. Ĉioj pintoj, ĉioj tioj lagoj estas simboloj. Grave estas kio vi tralegis de la libro de la Naturo. Kiom da paĝoj vi ellernis kaj kiom vi komprenis de ili?Kio de tio, ke vi supreniris unu altan pinton?Kial vi supregrimpis? - Por rigardi de malproksime kiu venos kaj kion portas. Ĉu tio ĉi estas la senco de la supreirado sur la altaj pintoj?Vi diros, ke sur la pinto la Haramio supreniris rabistojn por insidi riĉajn vojaĝantojn, kiujn forrabis. Profunda senco havas la eskursojn, kaj speciale - supreirado sur la altaj pintoj.

Kaj tiel, kiel oni parolu por rabado de la riĉaj homoj, oni devos scii kion ili prezentas. Riĉaj homoj estas riĉaj ideoj en la mondoLa bono estas la riĉa homo, kiun ni devos forrabi. La malbono estas la malriĉa homo, kiun ni devos lasi iri kaj foriri. Kion ni prenos de la malriĉulo?La Testamento diras: ”Ne kontraŭstaru al la malbono!”Kial? - Ĉar la malbono estas la malriĉa homo, por kiu vi devos pagi. Ĉi tio frazo de la Testamento estas unu grava ekonomia formulo. Do, pro la malbono, de la malriĉa homo vi devos fari lokon por trairi. Se vi ne agas tiel, se vi lin haltos sur lia vojo, ĝi almozpetos de vi monon, vestojn, ŝuojn kaj vi devos al ĝi doni ĉion, kion petas. La malbono estas malriĉa homo, kiu esperas de la almozo de la aliaj homoj. Kiu eniras en la Dieca skolo por lerni, li devos liberiĝi de la almozo.

Mi diras: ”Se vi volas kompreni Dion, vi devos esti puraj. Oni diras: ”Nur puraj laŭ la koro vidos Dion. ”Suferadojn, malfacilaĵojn, malfeliĉojn venos. Vi estas en la maro, sed en ĝi okazas grandaj ŝtormoj. Tioj ĉi ŝtormoj transdoniĝos ankaŭ al la ŝipo: ili ŝancelos ĝin jen sur unu jen sur alia flanko, sed en ĝi devos regi internan harmonion, internan pacon. Se la maraj ondoj eniros tra la plej malgranda trueto en la ŝipo, ĝi jam estas metita de la detruo kaj pereo. Laŭ la sama maniero eniras kaj la neaj, malpuraj pensoj de kioj vi devos sin gardi. Ankaŭ vi kiel vojaĝas tra la naturo, ĉu vi ne malpurigas?Kiom da servistoj devos labori post via forveturo, ĝis kiam purigas viajn malpuraĵojn!Iuj homoj pensiĝas sin puraj, sanktaj, sed lasas siajn malpuraĵojn: ĉi tie manĝas, tie manĝas, ĉien balaaĵoj restas. Ĝis kiam vi portas viajn malpuraĵojn en vi, vi ankoraŭ ne estas nek puraj, nek sanktaj homoj. Se vi gardas la purecon en la fizika mondo, vi estos puraj kaj en la mensa kaj en la anima mondo. Iu asertas, ke kredas en Dio, ke havas altan idealon, sed malgraŭ tio ne respektas eĉ plej - elementa pureco en la fizika mondo. Ne, de ĉiu postulas Purecon en ĉio rialto: pureco fizika, pureco mensa kaj anima.

Vi diras: ”Ĉio dependas de ni. ”De vi dependas respekti Absolutan purecon en la tuta via vivo. Tamen, la sama Vivo dependas de Dio. Ĉu vi volas esti sanaj kaj ĝojaj, estu ĉio via sento, ĉia via penso kaj ĉio via ago estu ekposedataj de la ideo por la Pureco. Nur laŭ tio speco vi havos la Diecan benon. Nun, kion Eternulo sendas al vi, vi ĝin difektiĝas kaj per tio submetas vin al reala morto. Estas tempo, ke homo rezignu de sia pedanteca ambicio. Kio de tio, ke iu diris ion malbonon por vi aŭ vin riproĉis?Ne interesiĝu de la neaj aĵoj, ne enmetu ilin en via menso!Povas ĉiuj homoj vin ne estimu, sed laboru, pruvu ke vi estas homo kun digno, honoramo. Laboru dek jarojn senĉese por disvolvu forton kaj potencon en si mem, por pruvi al la homoj, ke vi estas homo. Eniru unu vilaĝon, levu unu grandan ŝtonon, peza tutan tonon por mirigu ĉiujn vilaĝanojn. Post kiam ili vidas, ke vi elmontras tia grandega forto, ili sole diros: ”Lasu ĉi tiun homon, kun li la ŝerco ne povas, forta homo estas li!”Kaj nun vi eniras unu vilaĝon kaj la plej - malgranda ŝtoneto ne povas levi sole vi bezonas de plej - malgrandaj servoj kaj super ĉi tio vi postulas de homoj estimu vin. Kaj post ĉio tio rakontos, ke kun Eternulo interparolas. Kiu interparolas kun Eternulo estas forta homo, montoj povas transporti de unu loko al alia. Se vi ne povas montoj transporti, ne mensogiĝu vin. Kiam Eternulo ekparolis al Moseo, li levis sian bastonon, frapis la ŝtonegon kaj akvo de ĝi ekfluas. Eternulo ekparolis al Moseo kaj mannao falis de la ĉielo. Eternulo ekparolis al Moseo kaj li gvidis la hebrean popolon tutajn kvardek jarojn tra la dezerto. Tiu ĉi homo tamen si mem ne povas vivteni, sed rakontas, ke Eternulo al li ekparolis.

Mi demandas vin - kiel vi konas, kiam Eternulo parolas. Ĉu vi de la libroj, ĉi tion ekscios? - Ne, ĉiu homo havas sian specifan internan spertecon, pere de kio atingis al ekkono de la Dieca voĉo en si mem. Multaj estas la manieroj pere de kiuj oni povus kompreni la Naturon, sed unu estas la Vojo, sur kiu oni povus eniri la mondon de la Vero. La Vero estas la plej - pura mondo en kiu la Amo elmontriĝas. La Vero estas la plej - pura vizaĝo de la Amo. Kio estas la Amo? - La plej - pura esenco de ĉi tiu vizaĝo. La Vero estas supera elmontro de la Amo!La plej - supera Libereco oni ganjas pere de la Vero. La plej - granda Lumo oni akceptas pere de la Amo. En okulta senco la Amon anstataŭas pere de la Justeco. Se vi volas Varmecon, ardecon, serĉu la Justecon. Se en la mondo venas la Justecon, ĝi ardigas. La Justeco estas la plej - granda ardeco de la Amo, sed la Amo estas senco de la Vivo. Se oni venas al la Vivo, sciu, ke pli - alta aĵo de la Vivo ne estas. Sekve la Amo, la Saĝeco, la Vero, la Justeco estas sferoj, mondoj pere de kiuj la Vivo elmontriĝas.

Nun sub la vorto Vivo oni komprenas tio konscio de la homo, en kiu kaŝas konstantan senĉesan strebon al la atingaĵoj. Se ni diras, ke vivas, ni komprenas unu konstantan strebon al io, kion ni volas atingi. Post kiam oni naskas la infaneton, tuj en ĝi vekiĝas la konscion kaj ĝi komencas deziri, voli ion de la obiektiva mondo. Se ni venas ĝis la sensa mondo kaj tie ni serĉas ian objekton. Se ni venas ĝis la mensa mondo, ni volas lerni; kaj tien ni serĉas ian objekton. Kaj en la Anima kaj en la Dieca mondo estas vivo. Do, la Vivo aperiĝas en ĉiuj sferoj, en ĉiuj mondoj, sed en diversaj formoj. Unu estas grava: en kia ajn formo oni aperu la Vivo, sen Pureco ĝi ne povas funkcii.

Mi demandas, kiel povas subteni ĉi tion Purecon. - Pere de servado al Dio. Kiam oni parolas por servado, mi subkomprenas ke homo povas servi nur al Dio, nur al la Amo. Ni diras: ”Dio estas Amo. ”Do, oni povas servi nur de la Amo. Se temas pri la Vivo, nu diras: ”Kaj sklavoj ni povus esti, nur la Vivo gajnu. ”Sekve tri aĵoj estas gravaj en la vivo de la homo: al Dio vi servos, si mem estimos, sia proksimulo amos. Amu sian proksimulon signifas, ke vi liberiĝu de la nebezonata balasto, kion vi portas sur via dorso. Estimu sin mem signifas, ke vi komprenas la sencon de la vivo. Oni estimas nur la bela, saĝa, bona homo. Tio ĉi aĵo homo unue vidas en si mem, sed poste en aliaj. Se vi vidas la bonon, la intelegentecon, la raciecon en si mem, vi vidos ilin ankaŭ en la aliaj homoj. Tio signifas: ĉi tio, kion vi vidas en si mem, reflektas en la ceteraj. Vi estimas homojn por la konscio, kion havas en si mem; vi amas homojn por la bela, la subtila, la nobla, kion vidas en si mem. Se vi vidas ĝin kaj en ili, vi jam amas ilin. Kial la patro amas sian filon? - Por la estimo, kiu havas en si mem. Tio ĉi estimo oni transformas en amo al la filo. Kio aĵo estas Amo? - Vidu sin mem en la aliaj. Kio estas estimo? - Kinsciu sian dignon kiel homo. Kio estas servado al Dio? - Konsciu, ke ĉio venas de Dio kaj ne ekzistas egala al Li. - Se vi diras en si mem, ke por Dio ĉio estas ebla, vi estos preta por ĉio. Al Dio oni povas servi nur idée. Sub la vorto “servado”oni komprenas, ke ĉio kio vi faras en la nomo de Dio, estas ebla. Tiam iu demandos vin: - Ĉu vi povas porti sur sia dorso la Teron?

- Mi kaj nun portas Ĝin.

- Kaj la Suna sistemo?

- Ĝin mi delonge portas.

- Ĉu vi povas porti kaj la Unuverson?

- Mi estas regnesto de la Universo.

Nun ĉio homo per malgravaj ideoj diros: ”Mirinda aĵo!Kiel la homoj kuraĝas diri, ke portas la Teron kaj la Sunan sistemon sur sia dorso aŭ ke estas regnestoj de la Universo?Ĉu estas ebla ĉi tio?Por ke vi diru, ke estas regnesto de la Universo, tio subkomprenas, ke vi Ĝin trairis de unu rando ĝis la alia. Por la racia homo, la distanco de la kapo ĝis liaj piedoj, prezentas la tutan Universon. Sekve, kiam li diras, ke konas la tutan Universon, tio subkomprenas, ke li konas sian korpon de la kapo ĝis la piedoj. Do, li portas la Universon en si mem. Kaj kiom da tempo estas bezonata al li por etendi siajn manojn de la kapo ĝis la piedoj, la samon tempon estas al li bezonata por trairi la Universon de unu rando ĝis la alia. Sufiĉas nur movu sian manon kaj li momente trairos la Universon de unu rando ĝis la alia. La aĵoj estas

malproksimaj nur tiam, kiam estas apartigitaj de la komuna organismo. Se ĉiuj estas komune en la organismo, ili estas proksime. Sub la vorto “proksimeco”oni komprenas organizado de ĉiuj raciaj estaĵoj en uno tuto. Malorganizado estas malproksimeco. Kiam vi diras, ke iu vin ofendis aŭ vin kaŭzis domaĝon tiam aŭ ĉi tio estaĵo, kion vin ofendis, estas ekster la komuna organismo, sed vi estas interne en la organismo aŭ kaj la du estas ekster ĉi tio organismo. Se vi la du estas en la komuna organismo, inter vi ne ekzistos kia ajn kontraŭo. Ĉu povus esti ia kontraŭo inter la fingroj de la mano?Kio de tio, ke unuj fingroj estas de la maldekstra, sed aliaj de la dekstra

mano?Estas ne grave ke iuj fingroj estas de la maldekstra kaj aliaj de la dekstra mano, ili reciproke povas helpigi.

Mi diras: multaj el la nuntempaj homoj atingis unu sferon de la Vivo kaj tien haltis. Ili devos fari paŝon antaŭsn, por eniri en la sfero de la Nova, kiu nun venas en la mondo. Se vi iras sur la malnova vojo, denove la samon atendas vin: vi mortos, la popoj vin faros enterigan meson, funebrajn paroladojn faros, ke vi finiĝis tri fakultetojn, havas grandajn meritojn al la patrolando. Jes, ĉi tiu homo havas meritojn al la patrplando, sed al Dio ne havas. Ke li vere ne havas meritojn al Dio, ni vidis de ĉi tio, ke li mortis. Estas dirite en la Testamento: ”Tio estas vivo eterna, ke mi konu Vin, Unueca, vera Dio. ”Mi aldonas al ĉi tio strofo: ĉi tio estas Vivo eternal, ke mi konu Dion kaj servu al Li. Ekzistas danĝero, ke la homoj en sia servado elfalu en alia ekstremo, ektedu kaj forlasu sian laboron. Vere, multaj estas la kauzoj, kiuj ilin povus alveni en tiu stato. Tamen, se la homoj havas regulajn konceptojn pri la vivo, nenio povus ilin eligi ge la ilia vojo, nenio povus ĝeni ilian ekvilibron.

Mi prenos ekzemplon de la vilaĝa vivo(ĉar ĝi estas pli pproksime al la Naturo)kaj klarigos kial la homoj iam eliras de normoj de sia ĉiutaga vivo. Unu juna vilaĝano, tre laborema, ĉio mateno levigas fru, antaŭ la eliro de la Suno, jungas siajn bovojn kaj iras al la kampo plugi. Vi rigardas - lia veturilo bone arangita, liaj bovoj - bonaspektaj, prizorge kombitaj. Li sole - gaja, ridema, kantetas ion, al la Vivo strebas. Tutan tagon ĝis la malfrua vespero laboras kaj ne laciĝas, kontenta estas. Revenas en sia domo denove gaja kaj ridema, dejungas la bovojn, donas al ili nutradon, retiras la veturilon kaj kun gojo atendas sekvontan tagon, por daŭrigi sian laboron. Tiel pasas la tagoj unu post alian nerimarkinde viciĝas, ĝis kiam unu tagon li renkontas unu belan fraŭlinon kaj ekstaziĝas de ŝi. Lin ne plu laboras: matene malfrue eliras, vespere frue revenas. La ĉaron malzorgas, la bovoj - malkombitaj, kanton oni ne aŭskultas, nek la rideto oni vidas sur lia buŝo. Iras sin forgesa tien–reen kaj diras: ”Sufiĉe mi vivis malfacile, mi ne volas plu labori. Kial al mi iĝis ĉi tiu sorto, tutan vivon sklavi?Ĝis nun mi labpris, de nun plue mi volas gaje vivi. ”Li vestas sin bele, metas la kalpakon sur sia kapo, zonas novan zonon sur sia lumbo, pinglas tufon sur sia vesto kaj hop, tra la vilaĝo - jen en ci tio, jen en alia strato, ĝis kiam haltigas antaŭ la ĝardeno de la bela fraŭlino kaj kiel soldato karaŭlas (gardas) de unu gis la alia rando. Poste haltas por la momento antaŭ la ĝardeno, volas vidi ci tiun krimulon, kiu kaŝas ien inter la arbaroj. La pacienco elĉerpas kaj li eniras la ĝardenon, sed la ĝardenisto ne estas tien, li estas fermata. Interne sidas li kaj ridetas, rigardadas kion faras ĉi tiun junan fraŭlon. Kia estas ĉi tiu krimulo?Kiaj estas liaj katenoj? - Interesiĝas la junulo, ĉion volas scii. Ja por li la ujnulo forlasis sian kampon kaj bovojn. Tiu ĉi krimulo - la fraŭlino - sidas interne, ornamita per florkroneto sur sia kapo kaj ekridetas. Nun en la junulo aperas la ideon prenu la tufon de la junulino. Kial li volas preni ŝian tufon? - Li volas ŝin forrabi kaj diras: ”Ĝis nun mi laboris, plugis sur la kampo, sed pere de plugado, la ago ne ordigas. Kaj li komencas: hodiaŭ prenas tufon de la junulinon, morgaŭ - dua kaj post kiam prenas dek tufojn de la fraulino, prenas kaj la saman fraŭlinon. Tio ĉi estas la inua sorĉo per kiu la junulo komencas. Li ne scias, ke la junulino kiam ornamas enmetas en la tufo ion de si mem. Hodiaŭ li prenas ion de ŝi, morgaŭ prenas ion, ĝis kiam plej poste kaj la junulino venas por preni siajn tufojn de li, sed tien restas.

Tio ĉi estas rilatoj, kiuj ekzistas en ĉiuj aperaĵoj de la Vivo. Tio ĉi estas simboloj, kiujn ni tradukas de la homa lingvo. La junulo edziĝas kun la bela junulino, sed kiom da tempo ili povus esti feliĉaj kun tiaj konceptoj pri la Vivo?Jaro - du ili povus esti felicaj, sed poste ilia feliĉo malaperas. Kial? - Car nek junulo, nek junulino havas en si mem la Eternan Vivon. Ĝis kiam la virino havas ian Diecan en si mem, la viro povas ŝin ami. Kaj ĝis kiam la viro havas ion Diecan en si mem, la virino povas lin ami. Se ili perdos la Diecan en si mem, kaj la amo de unu al la alia perdiĝas. Aliaj vortoj dirite, ĝis kiam homo estas pura, li povas esti amata. Se eniras en li elemento de la malpureco kaj la amo al li iom post iom malgrandiĝas, ĝis kiam entute malaperas. Sekve, la malamo aperas kiel natura postsekvenco de la malpureco en la Vivo. Kiam la homoj malamas vin, sciu, ke la kaŭzo por tio estas vi sole. Kiu ne amas baniĝi en pura fonto?Sed, se vi estas flako aŭ marĉo, kiu eniros baniĝi en vi?En la pura fonto ĉiu volas lavi sian vizaĝon, manojn kaj piedojn, sed en la marĉo - neniu.

Nun, post kiam oni komprenos la gravecon de la Pureco en la plej - vasta senco, ĝin devos enmeti kiel bazo de la fizika mondo. Kial? - Ĉar la sano de la homo dependas de lia ekstera kaj interna pureco. Idea Pureco oni postulas de la homo!En ĉi tio rilato, kiel ni diras, ke homo ne devas sin okupi pere de la difektoj de la homoj kaj kritiki ilin, ni subkomprenas, ke li ne devas malobservi la Purecon de sia vivo kaj sin ne meti al la morto. Oni okupi per la difektoj de la homoj, ĉi tio estas infekto, kiu detruas la organismon. Kion vi gajnos de ĉi tion?Ne nur, ke vi nenion gajnos, sed ĉion belan en si mem vi perdos. Tiam, kial vi devos okupiĝi sin per fremdaj pekoj?Unu turka proverbo diras: ”Lasu ebrian, ne tenu lin, lasu lin fali, por ke li eklernu!”

La bulgaro pli - facile ebrias de la turko. La turko ĝenerale estas pli - sobra. Kiam la turko estas ebria li iras, falas - staras kaj sole parolas: ”Nu iru, iru Hasano!Kial vi tiel ebrias, ke viaj kruroj vin ne tenas?”Denove falas. - “Iru, Hasano!Kial vi tiom multe trinkas?”Tiel li parolas kaj iras en sia domo. Post kiam eniras sian domon, li komencas pardoni antaŭ sia virino, ke ebriiĝis, ĉar laŭ la leĝoj de Mohameto oni ne permesas al homo ebriiĝi. Sed la bulgaro, post kiam ebriiĝas, unue montras sian arton, ke scias batiĝi. Iam kaj la virino estas forta, post kiam ŝi vidas, ke ŝia viro estas ebria kaj ĵetas sin bati ŝin, ŝi lin puŝas kaj li falas sur la tero. Li ekstaras kaj denove komencas ĵeti sin batu ŝin. Post kiam ŝi puŝas lin sur la tero tri - kvar foie, li diras: ”Kion vi volas diri per tio?” - “Ke vi trinkis multe. ” - “He, homo devas ĝuj bonan vivon. ”Li opinias, ke la vino estas donita de Dio kaj homo devas trinketi kiom al li volas. Post kiam ebriiĝas la turko opinias, ke faris pekon. Fru matene li iras konfesi antaŭ la hoĝo. Mi diras: la ebriiĝo estas malpureco, la frandadon estas malpureco, la kalumnio estas malpureco, la avido kaj ankoraŭ multe da malvirtoj estas malpureco.

Sekve, de la pura ĥigiena vidpunkto la malpureco oni devas forĵeti eksteren, se ni volas esti liberaj. Se ni volas esti kleraj en la vasta senco de la vorto, ni devas esti puraj. En siaj sciencaj esploroj la klera homo precizigas la aĵojn, ĝis kiam absolute purigas ilin. Kiam ni parolas pri la Pureco, ĉi tio rilatas al tiuj homoj kiuj estas fervoraj en la laboro sur si mem. Tio ĉi rilatas al tiuj homoj, kiuj havas fortan stebon al Pureco. La ceteraj ne komprenos ĉi tio, kion al li parolos kaj diros: ”Tio ĉi laboro estas tre malfacila. ”Al tiuj, kiuj iras en la rekta vojo, oni postulas fari nur unu paŝo antaŭen kaj eniri en la sfero de la Pureco. Post tion al ĉi tiuj homoj oni povus paroli por la ideaj laboroj. Ĝis kiam homo vivas en malpureco, por ideaj laboroj al li ne povas paroli, ĉar ili perdos sian pureconEkzistas iaj sferoj, en kiuj regas la Absolutan Purecon. Por ili nek oni povus paroli, nek homa piedo povus enpaŝi. Se la homo eniras tien, li ĉion malpurigos kaj miksigos. Tien oni ne permesas kia ajn miksado, absolute nenia dislokigo de la aĵoj. Tien vi ne havas rajton eĉ unu ŝtoneto tuŝi. Kiam vi iros ĉe la unu el la sanktaj fontoj de la Eterna Vivo, vi ĉerpos per unu glaso akvon kaj trinkos ĝin gis la fundo. Tien oni ne permesas eĉ guto da akvo disvesi. Kion vi faras, kiam iras ĉe la fontoj en la fizika momdo?Plenigas tutan glason per akvo, trinkas du - tri glutoj de ĝi, sed restanta vi forĵetas. En la Dieca mondo, ĉi tio absolute ne permesas.

Kiam al la nuntempaj homoj oni parolas por sanktaj, puraj aĵoj, ili ridas. Ili ne konscias kiom gravaj estas la sanktaj laboroj. La samtempa homo estiĝas serioza nur ĉe plej - pezaj, plej - malfacilaj statoj en sia vivo. Tiam komencas pensi pri Dio, pri alia mondo kaj komencas kredi, ke ekzistas io alia, kion li ne komprenas. Se lin metas sur la pendigilo kaj venas la pastron por legi lin preĝon tiam li fariĝas tre serioza: rigardas, pensas, ĉu de ie venos helpon. Kaj se en ĉi tiu momento lin liberigas, li sentas grandan dankemon, ke lia vivo estas donacita. Nun li jam komprenas kio aĵo estas la Vivo. La ŝnuto, per kiu pendas la homojn, prezentas la malbonaj pensoj. Malamikoj de la homoj estas ĉi tiuj, kiuj estiĝas kaŭzo por meti vin la ŝnupon. Ili donas al vi hodiaŭ malbonan konsilon, morgaŭ - alia, ĝis kiam vi pendas sur la ŝnuro.

Gardu sin ne pendigi ĉe la ŝnuro kiel tiu sanktulo, kiu estis mensogita de diablo. Tiu ĉi sanktulo vivis en la dezerto, kien travivis en fasto, preĝo kaj profunda kontemplado. La diablo decidis lintenti lin kaj decidis fari lin reĝon. Ĝi provis unu specon, duan specon, ĝis kiam plej - poste sukcesis atingi sian celon. La sanktulo vere fariĝis reĝo, sed baldaŭ atingis situon lin pendigu. La diablo diris al li: ”Esperu al mi, mi liberigos vin. ”Kiam metis la ŝnuron sur la kolo de la sanktulo, la diablo denove aperis kaj diris al li: ”Rigardu en la malproksimeco, tien vi vidos unu aspektaĵon. ”La sanktulo ekrigardis al la loko, kien montris al li la diablo.

- Ĉu vi vidas ion?

- Mi vidas unu azenon.

- Ĉu vi vidas alian aĵon?

- Mi vidas ankoraŭ unu azenon.

- Ĉu vi vidas ankoraŭ ion?

- Mi vidas kaj la train azenon.

- Ĉu ili portas ion sur sia dorso?

- Jes, ili estas ŝarĝitaj per ŝnursandaloj.

- Ĉi tioj estas la ŝnursandaloj, kiujn mi ŝiris, ĝis kiam mi metis vin ĉe la ŝnuro.

Kiu aŭskultas la konsilojn de la diablo, ŝnuron lin atendas. Oni metos lin sur la ŝnuro kaj poste demetos lin de tie.

En la vivo oni rimarkas unu malgrandan grefton de la mensogaj interrilatoj. Tio ĉi estas la rilatoj de la malpureco. Por ke evitu ĉi tia vivo homo devos esti ĝusta: kion bonan ekpensas, kion permesas, devos ĝin agu. En la Dieca vivo, kien regas la Absolutan Purecon, malrapidigo ne estas. Tie ĉio okazas ĝustatempe. La precizeco estas kvalito de la pura Vivo. Kiu ne vivas en la Pureco, li nebuligas la ĥorizonto de sia Ĉielo, kiel same la nuboj nebuligas la Sunon. Kaj pro tio ofte vi aŭdas iujn homojn diri: ”Driste estas al mi. ”Jes, via ĉielo estas nuba. Se vi volas, ke via ĉielo heliĝu, vi devos ellerni, servu al Dio, estimu sin mem kaj amu vian proksimulon. La samaj formuloj vi apliku al si mem laŭ la sekvonta maniero: vi servos al Spirito, kiu gvidas vin, vi estimos vian animon, kiu entenas ĉion valoran en si mem; vi amos vian korpon kaj ĉiujn estaĵojn, kiujn servas al vi, pro la majesta ideo, kiu vivas en vi. Se vi rilatas al si mem tiel, vi havos klaran imagon pri Dio kaj tiam ĉio estos ebla por vi. Se vi ne servos al Dio, ĉio ĉirkaŭ vi estos morta. Se vi konas Dion; se vi havas klaran ideon pri Li, ĉiuj ŝtonegoj en la Naturo povos gvidi kaj estos malpezaj kiel plumetoj. Fakte ili estas pezaj por tiu, kiu ne servas al Dio. Sufiĉas ĉi tiu homo vidu, ke tiuj ŝtonegoj moviĝas kaj liaj haroj hirtiĝos de teruro. Por ĉi tiu, kiu servas al Dio, ĉio en la mondo estas viva kaj en movo. Li povas fari provon kaj sole konvinkiĝu, ke ĉio en la Naturo estas viva.

Nun, se ni vidas multe da korpoj en senmoveco, tio estas nur por ununura kaŭzo, ke hodiaŭ ni manifestu la Vivon te vivu ni. Unu tagon, kiam la homoj finiĝas sian evoluon sur la Tero, ĉiuj estaĵoj, kiuj hodiaŭ estas en senmoveco, forlasos ĉi tion staton kaj ili manifestiĝas vivon. Multaj ankoraŭ nun volas ekscii kio okazos per la ŝtonegoj. Tiu ĉi demando estas facila. Grave estas kio okazos kun vi. Post kiam vi gajnos la Eternan Vivon, vi denove vizitos la Teron kaj tiam vi konstatos ĉiujn ŝanĝojn, kiujn okazis kun ĝi. Se la konscio de la homoj estas konstante vigla, ili estos informitaj por ĉiuj modifoj, kiujn okazas sur la Tero. Nun, ĉe ĉi tio rompado de la konscio, la nuntempaj homoj atendas ĉion de la scienculoj - ili klarigu ĉiujn geologiajn aliigojn, kiujn okazis sur la Tero en la pasintecoBone estas ĉi tio, sed estas tempo vekiĝu la homan konscion, active eklaboru lian penson.

Kaj tiel, ni rekomendas al ĉiuj nuntempaj homoj Absolutan Purecon. Tio ĉi ideo por multe da homoj ankoraŭ estas nekonata. Tio ĉi dependas de la stato, en kio ili troviĝas.

Post la Pureco venas la Sanktecon. Ili estas sinonimaj vortoj. Post la Sankteco venas la Servadon. Se la homo estas pura kaj sancta, li nepre servos. Plej poste post la Servado venas la Amon. Se la homo ne scias servi, li ne povas ami. Se ne scias ami, li ne povas lerni. Se ne povas lerni, li neniam gajnos Liberon. Tiuj ĉi eblecoj estas malvaste ligitaj unu kun alia. Kiu komencis per Pureco, li jam faris paŝon antaŭen. Tio estas natura, normala vojo en la Vivo. Iu diras, ke jam maljunugas, sed ne satvivas. En kio ĝenerale konsistas la Vivon? Supozu, ke iu homo vivas cent mil tagojn sur la tero; de kio li bezonas dum ĉi tio tempo?Se li manĝas tri foje tage, lin bezonas tri cent mil manĝaĵojn. Se li trinkas akvon kvin foje tage kaj ĉio glaso enhavas ducentkvindek gramojn, do lin bezonas centdudekkvin mil kilogramojn akvon, Kaj se li ĉiun tagon deŝiras po unu kostumo, li havos bezonon ĉio de cent mil kostumoj. Iuj sciencistoj diras, ke tra ĉiuj sep jaroj la homo ŝanĝas entute la ĉelojn de sia organismo. Do, laŭ iuj scienculoj homo ŝanĝas sian veston tra ĉiuj sep jaroj, laŭ aliaj scienculoj - tra ĉiuj tri monatoj, sed laŭ mi - ĉiu tago. Unu nova kostumo daŭras de la sunleviĝo, ĝis la sunsubiro, Kiel vi vidas tre multe kostas la homo, se li vivas sur la tero cent mil tagojn. Kiel ĉi tiu homo pravigos siajn elspezojn, se li ne servis al Dio, se li ne estimis sin mem kaj se li ne amis sian parenculon?

Mi diras: tiuj homoj kies konscio estas vigla, subtenu en si mem la ideon por la pureco de la penso. Estu la Purecon resti en la menso de ĉiuj homoj kiel normo, kiel mezuro, per kiu ili servos ilin en ĉiuj okazoj de la vivo. La Pureco estas la malgika bastoneto por ĉiu konscia homo. Ĉu vi vekiĝas matene, vekiĝu sin kun la ideo pri la Pureco. Estu ĉi tio ideo resti tiel amata por ĉiuj homoj, kiel estas dezirata kaj amata la bela junulino kiel ideo en la menso de la junulo. Kaj ni vidas kiel la junulo ŝin atendas, serĉas, ĝis la alia rando de la mondo eĉ iras pro ŝi. Estu la ideo por la Pureco fariĝu la amata junulino, kiun ĉiu serĉas ĝis la fino de la mondo. La Pureco estu la amatino de ĉiu viro. Se li ŝin trovas, de malproksime haltiĝu antaŭ ŝia sancta vizaĝo kaj nur eklernu kaj ŝin admire rigardu. Se vi gajnos ĉi tiu Pureco, vi jam estas en la ligo kun la Supera mondo, kun la Unueca kaŭzo. Nur en ĉi tiu mondo estas konstanteco kaj stabileco. Por vi estas gravaj la konstantaj kaj stabilaj aĵoj. Kion pli bona de ĉi tio, ke vi sciu ke estas unu racia Estaĵo en la mondo, kio amas vin ĉiam - kaj kiam vi dormas aŭ estas vigla, kaj kiam vi estas malsanaj aŭ sanaj, kaj kiam vi estas saĝaj aŭ malsaĝaj, kaj kiam vi estas riĉaj aŭ malriĉaj. Vi sciu, ke ne ekzistas pli bona aĵo, ke la rilatoj de ĉi tiu Estaĵo al vi, ĉiam estas la samaj. Se vi servos al Dio, ĉiu amos vin.

Iu diras: ”Mi volas servi al Dio kaj ne volas edziĝi. ”Mi diras: se vi decidas ĉi tiu demando sen Dio, vi estos malfeliĉa homo. Se vi edziĝas sen Dio, vi estas du foje pli - malfeliĉa. Se vi ne edziĝas, sed vi interligas kun Dio, vi estos feliĉa. Se vi geedziĝas pere de konsento de Dio kaj vi la duope estas en ligo kun Li, vi estos du foje pli - feliĉaj. Tio ĉi ideo eldirita de via lingvo, signifas la jenon: ĉiu laboro, ĉiu elpensita ideo en kio partoprenas la Diecan Komencon, ĝi estas pura, sancta, subtila. Nur tiam la homo povus esti kontenta. Kia estas la cello de grupigo?Kial du animoj grupiĝas por vivi kune?Ili fariĝas sin du polusoj, tra kiuj la Dieca Vivo elmontriĝas. Kiam iu diras, ke ne volas edziĝi, tio subkomprenas, ke la regiono en kiu li moviĝas estas malpura. Kiam iu vojaĝanto trairas multe da fontoj kaj ne trinkas akvon de ili, tio montras, ke ili ne estas puraj. Se li trinkas akvon de ĉi tiuj fontoj, ili estas puraj. Mi demandas: kiam vi iros sur la ĉielo, ĉu vi edziĝos? - Ne. Do la edzigo estas flanka demando. Se temas por la edzigo, la unua ideo, kiun oni devos havi antaŭvide, estas la homo edziĝu por la Pureco. Tio ĉi estas vera edziĝo. Kiu ne edziĝis kun la Pureco, li estas vidvo. En tiu senco, kiam iu diras, ke ne volas edziĝi, li sole destinas al morto. Ke vi edziĝu kun la Pureco, ĉi tio estas edziĝo en la anima senco de la vorto. Kiu edziĝas kun la Tero en fizika senco, li mortas; se li ne edziĝas - ne mortas. Tamen en la anima mondo la procedo estas kontraŭa. Tiel, ke la interligo kun la Pureco estas la kondiĉo por la subteno de la Vivo.

La nuntempaj homoj devos liberigi sian konscion de ĉiuj malpuraj vizaĝoj. Ili devos elkrei en si mem purajn imagojn, purajn vizaĝojn por la junulino, por la junulo, por la geedziĝo kaj la sengeedziĝo, por la Amo, por la Eterna Vivo, por la infanoj ktp. Al ĉiuj antaŭstaras radikala interna purigado kiel por la Pasko. Al ĉiuj okazintaĵoj kaj aperaĵoj en la Vivo, donu belajn klarigojn. Kiam al mi diras, ke iu ploras, mi ne haltas mian penson sur la homo, kiu ploras, sed mi diras, ke ekstere pluvas kaj akvumas la florojn en la ĝardeneto de ĉi tiu homo kaj ili ĝojas. Kiam al mi diras, ke iu estas ĝoja, mi komprenas, ke la Suno leviĝas por ĉi tiu homo kaj la floroj en lia ĝardeneno floras kaj bonodoras. Kiam al mi diras, ke iu batas sian virinon, mi komprenas, ke en ĉi tiu domo graŝas la tritikon, por kaŝi ĝin en la grenejo. Strebu kaj vi sanĝi la malbonajn vizaĝojn per puraj, bildaj vizaĝoj, por ke vi ekgardu la Purecon de via konscio.

Nun, kiam oni parolas por la Pureco, ekzistas danĝero, ke vi haltigu vian atenton nur sur unu ĝia flanko, nur sur la ekstera pureco. Se iu juna, sed mallaborema junulo, kiu ne volas kio ajn labori, strebas nur al la ekstera pureco, li postulas ĉiun tagon de sia patro monon, por aĉeti novajn vestojn, ŝuojn, parfumojn, diversajn kombilojn kaj brosojn per ununura cello plaĉi al la junulinoj. Laŭ ĉi tiu maniero, li detruos kaj si mem kaj sia patro kaj sia cello ne atingos. La junulinoj vidas lin ĉiun tagon elegante vestita, pura, sed ekzistos io por kio ili ne plaĉos lin. Ili ne vidas en li la vera homo. Sen vestoj ne povas, sed la vestoj homon ne faras. La belaj vestoj havas valoron nur tiam, kiam estas vestitaj de saĝa homo. La scio, la forto prezentas por la malpura homo tia aĵo, kion prezentas la pendigo de la sonorilo sur la porko.

Mi diras: la unua bezonata kondiĉo por la gajnado de la Dieca Vivo estas la Pureco. Por ĝi la animoj sopiras, por ĝi preĝas, ĝin serĉas. De unu ĝis la alia rando de la Biblio jam oni parolas por la Pureco kaj Sankteco. Kaj tiam antaŭ pura homo oni malkaŝas multe da eblecoj. Se homo ne povas liberiĝi de sia malpureco, la eblecoj restas fermitaj antaŭ li. La progreso, la lumo, la scio, la forto kaj la libero en la fizika mondo dependas de la Pureco, sed en la Anima - de la Sankteco. Kiom pli - sanktaj estas la spiritoj, tiom pli - fortaj estas ili. En la Dieca mondo ĉio dependas de la Amo. Kiam vi malsupreniras de supre al sube, vi devos labori sur la ideoj: servado, estimo kaj amo; se vi iras de malsupre al supre, vi gajnos Purecon, Sanktecon kaj Amon.

Hodiaŭ vi ĉiuj ĉeestis de la manĝotablo de la Pureco, sed atentu nun ne falu sur la tero eĉ unu panero. Kolektu ĉion panon kaj kiun vi renkontos - disdonu. Iu diras: ”Estu la homoj akceptu niajn ideojn, nian kredon. ”Mi demandas, kiaj estas viaj ideoj? - Puraj vi estu!Kio estas via kredo? - Pureco!Ĉiu el vi devos diferencigi per forta stebo al Pureco. Estu, ke hodiaŭan tagon ni dediĉu al la Pureco. Vi diros: ”Ĉu ĉion oni kaŝas en la Pureco? –Ĝi estas la unua ŝtupo de la ŝtuparo de la Eterna Vivo. Kiam vi suriras la duan ŝtupon, denove tralegos - Pureco. Ĝi estas vasta, neelĉerpebla mondo.

La saman vorton –pureco - ne estas forta vorto, sed ni uzas ĝin pro la manko de alia, pli - forta, kiu anstataŭigas ĝin. Tiel agas kaj ĉiu bona junulo de vilaĝo, kiam volas edziĝi. Li serĉas, elektas plej - bonan, plej - belan kaj kiel ne trovas kion volas, li prenas la plej - bonan, kiu estas en ĉi tiu vilaĝo. Lin demandas: ”Kial vi prenis ĉi tiun junulinon? Ĉu ne estis pli - bona, pli - bela ol ŝi? - “Tiu ĉi estas plej bona ol ĉiuj. Pro la manko de ĉi tian, kian mi deziras, mi prenis ĉi tiun. Kaj de ŝi mi estas kontenta. ”Kaj nun ni laŭ la bezono servas nin per ĉi tiu simpla, modesta vorto –pureco - por esprimi unu belan, majestan mondon. La vorto pureco sur la Tero ne estas tre bela, ne estas forta vorto. Ĝi ne estas reĝa filino. Sia patron ne estas riĉa, sed estas estiminda homo; ŝia patrino ankaŭ ne estas riĉa virino, sed estas laborema. Do, la Pureco estas leĝe naskita, de bonaj gepatroj.

Por oni realigu la ideon pri la Pureco, oni devos al ĝi donu la bonajn kondiĉojn. Nun ĝi estas en la stato de la malgranda semero, kiu devos esti semita en la grundo por elkresku. Estu kelkaj homoj prenu de ĉi tiu semero kaj grupigo po du, tri, kvin aŭ dek kaj laboru sur la ideo pri la Pureco. Nur laŭ ĉi tio maniero la mondo povus reformiĝi. Multaj subtenas la ideon, ke Eternulo povas ĉion fari, ke la Anĝeloj helpas ktp. Do, se Dio povas ĉion fari, vi ne devos labori. Tio ĉi estas mensoga ideo, de kiu vi devos gardi sin. Eternulo havas sian propran planon por agado. Li venos sur la Tero, sed ĉu Li trovos homojn, pretajn labori?Ĉiu devos labori, evolui kaj sin perfektiĝi. Ĉu vi scias kia estos la stato de tiu, kiu atendas feliĉan vivon, sed nenion laboras?

Mi prezentos antaŭ vi ekzemplon, por ke vi bone akceptu la staton de la homo, kiu atendas bonan, feliĉan vivon, sed ne laboras. Li similas al tiu junulino, kiu dum jaroj atendas sian amaton, por organizi al ŝi feliĉan vivon, sed en la momento, kiam li alvenas, ŝi malsaniĝas kaj kuŝas tutajn tri jarojn. Kion devos fari li? - Aŭ foriri, aŭ atendi ŝin saniĝi. Kia estos ŝia stato se ŝia kruro estas rompita, sed ŝia amato proponas aŭtomobilan promenadon tra la urbo?Por promeni per aŭtomobilo tra la urbo, la kruroj de ĉi tiu junulino devas esti sanaj. Ĉiu homo, kiu estas senigita de virtecoj, troviĝas en la stato de la junulino kun la rompitaj kruroj. La kruroj de ĉiuj homoj devas esti sanaj!Tio ĉi oni atingos nur tiam, kiam la homoj ŝanĝiĝos siajn malnovajn konceptojn kaj komprenojn.

Nun post kiam oni prezentas antaŭ la homoj unu novan ideon, ili timkonfuziĝas. En ĉi tio rilato ili similas al tiuj malgrandaj infanoj, de la malnova tempo, kies instruistoj eniris lernejon per bastonoj. Se ili vidis, ilian instruiston portas vergon en sia mano, ili sciis ke estos bato. Kiam eniris ĉe la infanoj la instruisto vidas, ke ili levis polvon, sed ne scias kiu estas vera kulpanto. Kaj tiam li komencas unu post la alia - ĉi tiu frapas sur la mano, alia sur la kapo, ĉiujn batigas kaj eliras ekstere. Tamen, la nuntempaj imstruistoj ne eniras per bastoneto ĉe la infanoj. La nuntempa eduko ne similas la malnovan; nun estas novajn metodojn kaj manierojn por la edukado de la infanoj. Mi diras: kiam mi prezentas ion novan ideon antaŭ vi, laŭ la malnova kutimo, vi timiĝas, pensas, ke mi portas bastoneton en mia mano. Ne, sen bastono, sen vergo mi eniras. Tiu ĉi metodo ne estas rekomendita, ĝi ne estas ekonomiita. Kiam la instruisto eniras en la klaso per vergo, granda parto de lia energio iras en ĝi. La instruisto ne devas eniri klason per vergo. Hodiaŭ ĉi tiu vergo estas anstatauita per plumo, per krajono. Ĝi estas la magika bastoneto, kion ĉiu lernanto devos teni en sia mano, kiam la instruisto instruas.

Kaj tiel per ĉi tio malgika bastoneto, vi skribos la ideon por la Absoluta Pureco. Kaj kiam iu demandos vin kion al vi parolis ĉe la kvina lago, vi diros: ”Orelo ne aŭskultis kaj okulo ne vidis ĉi tion, por kion al ni parolis. Antaŭ ni parolis por la ĥigieno de la vidpunkto de la Absoluta Pureco.”

Becedo de la Majstro, farita de la 21 de aŭgusto 1929j., Sep rilaj lagoj