|
La Kristana instruo estas por ĉi tiu mondo, sed ne por alia, kiel asertas la pli da homoj. Inter la nevidebla kaj videbla mondo ekzistas rilatoj, tiel same kiel inter la radikoj kaj la branĉoj de la kreskaĵoj.
Kiam ni iras en la vojoj Kristanaj, la sanktuloj kaj la helaj estaĵoj ĝojas, ke ni kontaktigas kun ili kaj ili nutras nin. La arbo nutras sin per la radikoj kaj per la branĉoj - de sube kaj de supre. Se ni konservas la ordonojn Kristanajn, Li donacos al ni ĉion, kion ni ekpetis en Lia nomo. Se nin ne donas tion, kion ni petigas estas tiel, ĉar ni ien eraris. La tero ne estas loko por suferadoj - ĝi estas skolo. Sen ĝi ni ne povas plialtigi nin. Ni plorigis la teron ne nur unufoje kaj ĝi kiel koleriĝis de ni, elmontros al ni sian rilaton pere de siaj tertremoj - ĝia kaprolano hirtiĝas de niaj malbonaj agoj.
Kiel ni aŭskultiĝas en Liaj ordonoj, Li elmontros sin antaŭ ni kiel helaj pensoj kaj deziroj.
Estas bezonata la Dieca Amo, kio elmontriĝas en la glaco. Kio estas glaco?
Ekzemplo: en la rivero Temzo estas malgrandaj ŝipetoj, 20 - 30miloj, kiuj kaptas fiŝon kaj tiel vivtenas sin la tutan Londonon. Ĉe la malfluso tiuj ĉi ŝipoj restas senakvo en la ŝlimo. Venas alta tajdo - ĉi tio estas la graco - la ŝiretoj plialtiĝas kaj ekdronas en la maro, iras fiskapti.
Ĉe la graco estas alta tajdo. Oni devas serĉi tiujn ĉi momentojn de la Dieca Spirito en la alta tajdo. Se ni perdos tiun momenton, ni perdos la gracon kaj devos atendi 12 horojn, sed ĝi estas 12 semajnoj, 12 monatoj, 12 jarcentoj k. t. p
Unue ni apliku la Diecan Amon. Ĝi laboras en la koro. Ĝi estas plej grava organo. La koro mezuras pulson kaj kiam la Diecan koron pulsas, ni reviviĝas. Ni akumulas altan tajdon.
En la tago, kiam ni ne sukcesos konservi la Diecajn ordonojn en ni aperas malharmonion kaj ni ne estas kristanoj. Ni serĉos en ni la kristanismon, sed ni ne estos kristanoj. Ni ofte demandiĝas ĉu ni perdis la bonaĵojn aŭ en tiu ĉi mondo ni gajnis pli. La erarojn ni povus fari, sed Kristo nin juĝos, se ni ilin ne riparos. La erarojn ni ne devas plu ripeti, sed ilin pravigi. Ni devos lernigi de niajn erarojn, t. e. ni devas liberigi nin de niaj malbonaj pensoj - ĉi tio signifas ke ni kun la diablo ne parolu, alie ĝi iom post iom sin aranĝos en ni kaj nin diros: ”Se vi ne estas bonhumora eliru ekstere, mi sentas min ĉi tie bone. ” La ekzemplo kun la kamelo kaj la muelisto - ĝi ekpetis kaj ricevis permeson varmiĝi nur la bestvizaĝo, la kapo, sed progresanta ĝi lokiĝis la tutan sian korpon kaj diris al la muelisto eliri ekstere se ne sentas sin bone en ĝia ĉeesto - ĝi sentis sin bone. La homoj “ĉiun tagon eliras de si mem”, ĉar ili donis la lokon de la diablo en si mem
Unue nu devos purigi nian koron; due - nian menson. La fonto, se ni ĝin ne malklariĝas, sole puriĝos niajn korojn. ”Mi donos al vi fonto de viva akvo. ”Pro tio al ĉio malbona penso ni kontraŭstaru unu bona penso kaj dum la daŭro de tempo ni purigos.
La Amo konsistas en tio, ke ni konservu la ordonojn de Kristo. Pro tio ni ilin devos lerni iom post iom. La instruisto elmontros al ni la manieron kaj la konsekvencon de la lernado. La Amo ne estas nur la sento, sed unu racia akto. En ĝi subkomprenas oferon - ĝi estas dorsosako kaj oni portas ĝin en la tuta mondo.. ĉiu homo devas porti ĉi tio dorsosako, sendepende ke ĝi estas peza, sed per ĝi ni plialtiĝos kaj eklernos la ordonojn Kristanajn. Kiam ni sentas suferadojn, tio signifas ke Eternulo elprovas nian amon kaj se ni humile toleras la suferadojn, oni montras, ke ni posedas la Diecan Amon. Ekz: Unu riĉulo el Parizo elprovis siajn parenculojn ĉu ili subtenos lin, kiel sin ŝajnigas kiel malriĉulon. Tiuj, kiuj prizorgis lin, li faris heredantojn de sia riĉeco, sed aliaj - senheredigas - sendepende ke ili koleriĝis al li - ĉi tia estis ilia rekompenco.
Kristo diras, ke se vi Lin amas, vi konservos Liajn ordonojn kaj ili havas rilaton al niaj fratoj, fratinoj, instruistoj, socioj ka kaj ni devos ekgardi tiujn rilatojn por ĉiuj. Ni devas eviti la interpafado en la vivo, sed ĉi tiaj ekzistas en ĉiuj kristanaj sektoj. Ili predikas la kristanismon, sed ne plenumas ĝin. Unu kristano elmontriĝas sian forton en la batalo kun la Diablo, kiu estas unu tre granda timemulo; se li ĝin montrigas sian reton, la Diablo kuras. Ĝi estas patro de la mensogo kaj pro tio kuras de la vero, de la lumo.
En uno urbo konstruis banejon. Ok jaroj la civitanoj disputis ĉu la tabuloj estos raspitaj aŭ malraspitaj kaj la banejo restis ne finlaborita, ĉar oni ne atingis konsnton. Kaj la du flankoj metis siajn argumentojn por opurtuneco kaj malopurtuneco de la glataj kaj malglataj tabuloj kaj kontraŭe. Prezentis la disputon al unu grandega arkitekto por solvado kaj li aranĝis tiel: unu tabulo raspita, unu tabulo malraspita, tiel, ke la du flankoj estos kontentaj. Tiel same kaj kun la kristanoj, kiuj estas dogmuloj, subtenantoj de la ekstera flanko, oni devos agi.
Ĉio mateno ni legu po unu ĉapitro de la Evangelio, ni serĉu ia ordono en ĉi tio ĉapitro kaj ĝin apliku dum la tago en nia vivo kaj tiam Kristo venos en ni - konstruos domon en ni kaj tia maniere ni komprenos la profundajn Diecajn agojn. La vivo estas eterna kaj tre grandaj agoj malkaŝos antaŭ ni Kristo, sed iom post iom - nun ni ne estas pretaj por ĉi tiuj majestaj sekretoj. Ekz: Unu homo volis, ke Eternulo malkaŝos antaŭ li apenaŭ unu el Siaj sekretoj. Kaj Eternulo sendis anĝelon, kiu kunportis la homon supren, kiel restis lian fizikan korpon, sed prenis lian spiriton kun la homa koro. Post kiam vidis multe da grandiozecoj, la homo komencis peti malsupreiru, ĉar ne sukcesis toleri la staton en la altaj ĉielaj lokoj. Pro tio kiel ni konservos la ordonojn ni preparos tiun ĉi vojon kaj ne volos malsupreiri malantaŭe. Unue oni postulos sano por la menso, sano por la koro. Ĉio mateno ni devos fari provojn: se vi havas timon, tio estas anima rinito. Pro tio ni devas spiri profunde kaj per tio ni starigos kontakton kun la anĝeloj, kun la ĉielaj fortoj. La homoj facile “acidiĝas”ion tagon, sed ĉi tio ne estas regulo en la vivo. La homoj de “acidaj” devos fariĝi dolĉaj, kiel same la frukto - de floro unue transformiĝas en verda frukto kaj poste maturiĝas kaj estas dolĉa. Diras Eternulo: ”Ĉio transformiĝos en bono. ”Kiel ni estas pli grandaj, tiel niaj malfacilaĵoj estas pli grandaj. La samon estas kun la infanoj, la viroj, la sanktuloj ktp. Kristo diras: ”ĝis kiam Mi vin toleras? ”Ni serĉas Lin, ni trovas Lin kaj kiam Li venas en ni, ni krucumigas Lin. Li reviviĝos kaj eliros, sed kiam denove Li venos ĉe ni? - Post 10, 100, 1000 ktp jaroj. La kristanismo ne estas malfacila. Tio ĉi instruo estas facila. La mortintoj por Kristo mortis kun ĝojo kaj iliaj nomoj estas skribitaj supren. Pli bone morti kiel turmentitaj kristanoj, ol kiel rabistoj. Por tiaj venos Moseo, venos Ilio, venos profeto Joano kaj per vipo plibonigos ĉiujn. Pro tio Kristo diras: ”Mia pezo estas facila”. Eternulo, Kiu parolas al ni, gvidos kaj regos nin. Kiel pli grandaj estas niaj suferadoj, tiel pli proksime estas Kristo ĉe ni. Se ni ne havas suferadojn, Eternulo estas malproksime de ni kaj ĉi tio estas malbone. Pro tio, ĉiu homo devos plenumi la instruon Kristanan sur sia loko - kaj kiel ĉefo, kaj kiel instruisto, kaj kiel profesoro ktp. Tio ĉi estas ordono Kristana. Pere de lia plenumado Eternulo nin plialtigos kaj de malgrandaj homoj nin plialtigos kaj farigos nin majestaj.
Ivano Kronŝtadski de kiam sin promesis kaj dediĉis sian vivon al la Eternulo, de tiam fariĝis Joano Kronŝadski, sed pli frue estas stulta. Dediĉi sian vivon al la Eternulo, ne signifas, ke ni iru en la arbaro, sed plenumi en nia vivo Liaj ordonoj kaj klerigi niajn mensojn, varmigi niajn korojn, revivigi niajn animojn, vigliĝi kaj kuraĝiĝi nian spiriton
11 januaro 1915j, dimanĉo, Burgas, en la domo de la frato K. P. Stojĉev
|
